Ważne biblijne słowa – światło

ŚWIATŁO jest naturalnym zjawiskiem, którego istnienie przyjmujemy za rzecz oczywistą. Jednakże bez światła nie moglibyśmy widzieć i szybko trwale byśmy oślepli, gdyby nie było światła. Całkowita ciemność nie jest normalnym doświadczeniem, ponieważ nawet w nocy księżyc i gwiazdy dają przytłumione światło i nigdy nie panuje całkowita ciemność, nawet na wsi, z daleka od sztucznych źródeł światła.

Piszący te słowa przebywał kiedyś w najgłębszych jaskiniach w Derbyshire, w Anglii. Kiedy sztuczne światła zostały w jaskini wyłączone, zapanowała całkowita ciemność. Ludzkie ciało nie jest nawykłe do takich warunków, które wywołują te same efekty, jak całkowita ślepota. Taka była jedna z plag, które Bóg zesłał na Egipcjan – ciemność w ziemi egipskiej tak gęsta, że można dotknąć ciemności. [Wj 10.21]

Światło słoneczne może zostać podzielone na wiele kolorów i zdjęcie pryzmatu pokazuje, że światło składa się z siedmiu różnych barw tęczy. Jednakże w swej czystej, skondensowanej formie światło jest białe.

Cuda stworzenia i jakość życia widocznego wokół nas może być doceniona dzięki obecności światła i różnej długości fal poszczególnych barw. Barwy i odcienie, wspaniałe wschody i zachody słońca, rośliny, drzewa i kwiaty zawdzięczają swe piękno istnieniu światła.

Z czysto naukowego punktu widzenia światło jest promieniowaniem elektromagnetycznym o długości fali widocznej dla ludzkich oczu. Światło porusza się z prędkością 300 000 km na sekundę. Wydaje się to być bardzo duża szybkość, a jednak światłu gwiazd zajmuje lata dotarcie do ziemi z powodu ogromnych odległości między nimi, stąd termin „rok świetlny” jest używany do mierzenia owych dystansów. Najbliższa nam gwiazda na przykład znajduje się o cztery lata świetlne od ziemi, olbrzymi dystans, otrzymany z pomnożenia prędkości światła przez czas konieczny do osiągnięcia ziemi.

„NA POCZĄTKU”

Biblia uczy nas, że przed stworzeniem życia na ziemi przez Boga nie istniało światło i jedne z pierwszych wersów Pisma zaznajamiają nas ze światłem. Pierwszym aktem przemiany pozbawionej życia, pokrytej wodą planety, w nadające się do zamieszkania przez ludzkość miejsce, było danie światła znajdującej się w ciemnościach ziemi.

Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.
Wtedy Bóg rzekł: Niechaj się stanie światłość! I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy. [Rdz 1.1-5]

Istnieje kilka ważnych kwestii, na które powinniśmy zwrócić uwagę w powyższym zapisie, gdyż zajmuje się on nie tylko procesem stworzenia od czasu znajdującego się w ciemności, pozbawionego życia świata, który istniał około 6 000 lat temu, lecz dotyczy zasad, które odnajdujemy w całej Biblii:

* Bez światła wszystko pozostaje w ciemności i bez życia.
* Słowo Boga daje życie.
* Istnieje rozdział pomiędzy ciemnością a światłem – jak noc i dzień.
* Bóg widział, że światło było dobre.

Zarówno Jezus, jak i apostołowie, wspierali relację przedstawioną w Księdze Rodzaju, a św. Paweł posłużył się stworzeniem światła, by pokazać, jak Bóg oświecił jego samego, pisząc do Koryntian: Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa. [2 Kor 4.6]

BÓG JEST ŚWIATŁOŚCIĄ

Bóg objawił siebie samego jako Boga światłości, który przebywa w świetle niedostępnym śmiertelnikowi. Mojżeszowi i narodowi izraelskiemu pokazano, że człowiek nie może spojrzeć na Boga i żyć. Mojżesz poprosił pewnego dnia Boga, by mu ukazał swą chwałę i Bóg musiał zasłonić się przed wzrokiem Mojżesza, by ten mógł przez mgnienie oka ujrzeć chwałę Boga. Kiedy Mojżesz zszedł z góry Synaj, jego twarz jaśniała tak mocno, że Izrael nie mógł na niego patrzeć [Wj 34.29-30].

Święty Jan mówił o chwale Boga pisząc: Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego i którą wam głosimy, jest taka: Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. [1 J 1.5] Dawid pisał w psalmie odnośnie Boga: Pan światłem i zbawieniem moim: kogóż mam się lękać? Pan obroną mojego życia: przed kim mam się trwożyć? [Ps 27.1] Jest więc możliwe, że Bóg może przekazać człowiekowi Swe światło, przez Swe Słowo, Biblię. Tak jak Bóg powiedział i stało się światło, tak może On mówić do nas przez Swe Słowo, które nas oświeci, tak że będziemy mogli podążać w świetle.

BOŻE SŁOWO JEST ŚWIATŁEM I PRZYNOSI ŻYCIE

Św. Piotr napisał, że powinniśmy zważać na Boże Słowo, a szczególnie na proroctwo, pisząc: Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach. To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili /od Boga/ święci ludzie. [2 P 1.19-21] Tak więc Boże światło dociera do nas obecnie poprzez Biblię i dobrze uczynimy, jak radzi św. Piotr, gdy weźmiemy je pod uwagę. Bez tego Słowa pozostaniemy w ciemności, a ciemność niesie ze sobą śmierć.

Psalmista Dawid poznał, że potrzebuje Bożego światła i Słowa Prawdy, pisząc: Ześlij światłość swoją i wierność swoją: niech one mnie wiodą i niech mnie przywiodą na Twoją świętą górę i do Twych przybytków! I przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który jest moim weselem. Radośnie będę Cię chwalił przy wtórze harfy, Boże, mój Boże! [Ps 43.3-4]

Nie ma innego źródła prawdziwego światła, poza Bogiem. Wszystkie inne źródła światła są uczynione przez człowieka i zanieczyszczone, a światło nie jest tym olśniewającym światłem, które daje życie. Nie ma innych bogów i nie ma innego objawienia poza tym, które Bóg przekazał nam poprzez Swe Słowo, które daje światło i życie. Naród izraelski otrzymał tę lekcję i został przestrzeżony przed poleganiem na innych formach światłości. W dzisiejszych czasach człowiek polega raczej na sztucznych źródłach duchowego światła, które w rzeczywistości są ciemnością. Bóg rzekł do Izraela: Ja jestem Pan, i nie ma innego. Poza Mną nie ma Boga. Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nie znałeś, aby wiedziano od wschodu słońca aż do zachodu, że beze Mnie nie ma niczego. Ja jestem Pan, i nie ma innego. Ja tworzę światło i stwarzam ciemności, sprawiam pomyślność i stwarzam niedolę. Ja, Pan, czynię to wszystko. [Iz 45.5-7]

DZIECI ŚWIATŁOŚCI

Podczas swej posługi Jezus powiedział swym uczniom, że mają specjalne miejsce w świecie, w którym żyją. Byli światłem w ciemnym miejscu. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. [Mt 5.14-16]

Uczniowie, podobnie jak wszyscy wyznawcy Chrystusa na przestrzeni wieków, mają obowiązek umożliwić światłu ewangelii świecić wszystkim znajdującym się koło nich. Św. Paweł powtórnie wprowadził w życie słowa Jezusa, pisząc do wiernych w Efezie: Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! [Ef 5.8] Takie kroczenie w światłości wymaga również powstrzymywania się od nie przynoszących owoców uczynków ciemności, które są wymienione w Piśmie. Św. Paweł napisał do Rzymian: Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. [Rz 13.12]

Światło zostało porównane tutaj do zbroi i powinna ona zostać założona przez wierzącego dla obrony przed siłami ciemności – wytworami grzechu. Światło Boga jest więc obroną i uchroni sługę Boga przed kroczeniem drogami ciemności, które prowadzą jedynie ku śmierci – wiecznego zapomnienia i wiecznej ciemności.

W jednej ze swych przypowieści Jezus zapytał: Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj? [Łk 6.39] Sługa Boga powinien raczej cieszyć się światłem, które pochodzi ze znajomości Jego Słowa. Św. Piotr rozpoznał, jaką uprzywilejowaną pozycją cieszą się słudzy Boga: Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła. [1 P 2.9]

NARODY POZOSTAJĄ W CIEMNOŚCI

Ludzkość na ogół kocha ciemność i w sposób naturalny ludzie nie dotrą do przedziwnego światła Bożego Słowa. Jezus powiedział, że umiłowali ciemność, aby ich złe uczynki nie mogły być ukazane. Żyją i pracują w duchowej ciemności i w ogólności kochają to. Jak to ujął Hiob: macają w ciemności bez światła, chwieją się jak pijani. [Hiob 12.25]

Lecz nie powstrzymało to Boga przed posłaniem Swego Syna jako światłości dla świata 2 000 lat temu. Jedne z najbardziej znanych biblijnych wersów brzmią:
Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu. [J 3.16-21]

Ludzie umiłowali ciemność, rzekł Jezus, bardziej aniżeli światło; i taka jest sytuacja świata obecnie. Ale nie będzie tak zawsze, gdyż Bóg oznajmił: Lecz – na moje życie – napełni się chwałą Pana cała ziemia. [Lb 14.21] Jezus ma powrócić i wspólnie ze swymi unieśmiertelnionymi świętymi przyniesie światłość, radość i pokój na ziemię.

JEZUS PRAWDZIWĄ ŚWIATŁOŚCIĄ

Jako Syn Boga, Jezus jest prawdziwą światłością, posłaną przez Boga na świat. Prorocy izraelscy zapowiedzieli jego przyjście jako pojawienie się światłości wielkiej w ciemnościach świata. Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. [Iz 9.1] Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów [Iz 42.6].

W ewangelii św. Jana czytamy o Janie Chrzcicielu, który był poprzednikiem Jezusa i który miał przynieść światło i nawrócenie Izraelowi. Św. Jan pisze o Janie Chrzcicielu:

Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi….A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. [J 1.6-9; 14]

Jezus rzekł: Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia. [J 8.12] Mogli mieć go jako przykład i jeśli poszli za tym przykładem, to podążali w światłości i mieli światło życia. Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. [J 12.46]

JEZUS JAKO SŁOŃCE SPRAWIEDLIWOŚCI

Jezus ma powrócić na ziemię i jest to porównane do wschodu słońca – wspaniałego wschodu słońca, które przyniesie uzdrowienie w swoich skrzydłach [Mal 3.20] Taki nowy dzień przyniesie nowy początek dla ziemi, a grzech będzie stopniowo eliminowany w Bożym Królestwie – tym królestwie, o które, jak powiedział Jezus, mamy się modlić. Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi.

Po śmierci, zmartwychwstaniu i wstąpieniu do nieba przez Jezusa apostołowie głosili, że Mesjasz ma cierpieć, że pierwszy zmartwychwstanie, że głosić będzie światło zarówno ludowi, jak i poganom. [Dz 26.23]
NARODY BĘDĄ KROCZYĆ W ŚWIATŁOŚCI PAŃSKIEJ

Około 700 lat przed Chrystusem prorok Izajasz mówił o efektach przyjścia Chrystusa i ustanowienia Bożego królestwa. W ów dzień narody poznają sprawiedliwość. Nie będzie więcej sporów pomiędzy narodami, ani wojen, ni zachłanności czy grzechu. Wszystkie narody ziemi, oświecone, pójdą czcić Boga w Jerozolimie, która będzie centrum oddawania czci Bogu i światowych rządów. Stamtąd będzie promieniować światłość Boga, a mieszkańcy świata przyjdą do tej światłości i będą się radować prawdziwym oświeceniem [Iz 2.2-5]

Ten sam prorok Izajasz porównuje ciemność, która dominuje w naszym bezbożnym świecie, ze światłością Bożej chwały, która napełni ziemię w nadchodzącym czasie:

Powstań! Świeć, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą.
Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan, i Jego chwała jawi się nad tobą. I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. [Iz 60.1-3]

Oto wspaniała perspektywa czekająca tych, którzy podążają do światła i przygotowują się teraz na przyjście Jezusa. Czy Ty będziesz przygotowany?

Światło jest dobre – bez niego wszystko jest ciemnością. Pójdź za Jezusem, krocz w świetle, a będziesz pośród tych, którzy zostaną nagrodzeni światłem nie kończącego się życia w nadchodzącym królestwie Boga.

Clive Brooks