Jeżeli to tylko krótkie słowo, a jednak ma tak wielkie znaczenie dla istoty powiedzenia Jezusa, Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. [J 15.14]
Jezus mówił tak do swoich uczniów. Wiedział, że to tylko kwestia godzin, zanim zostanie aresztowany i będzie musiał przyjąć śmierć z rąk władz, zarówno żydowskich, jak i rzymskich. Jego uczniowie będą musieli stawić czoła przyszłości bez jego fizycznej obecności i dlatego uspokajał ich. Powiedział: oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. [J 15.15]
Wszystko, co Jezus usłyszał od swego Ojca, to zbiór zasad do kierowania się w tym życiu. Nie są to tylko zasady dla tego życia, ale mają one nas prowadzić do życia wiecznego, gdyż wcześniej Jezus rzekł do Nikodema: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. [J 3.16] Możemy otrzymać takie samo zaproszenie do stania się przyjaciółmi Jezusa i do dzielenia z nim życia wiecznego w takich samych warunkach, jeśli czynimy wszystko, cokolwiek każe nam czynić Jezus.
Przez Jezusa Bóg zaproponował nam coś o wiele wspanialszego niż to życie. Niemniej jednak, jeśli zamierzamy skorzystać z Jego oferty, musimy czytać owe polecenia i stosować się do nich. Jeśli kupujemy nowy komputer lub jakąś inną część jego wyposażenia, musimy najpierw przeczytać instrukcję obsługi. Możemy sądzić, że zbiór instrukcji odnośnie życia będzie musiał być o wiele bardziej skomplikowany, niż ten dotyczący komputera, lecz wszystkie one znajdują się w Biblii, która zawiera nie tylko instrukcje, ale także wiele opowieści użytych jako ilustracje i przykłady. Instrukcje Jezusa nie są trudne do zastosowania, jak to powiedział do swych uczniów:
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych .Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. [Mt 11.28-30]
Jeśli przyjrzymy się owym instrukcjom znajdującym się w Biblii, danym przez Jezusa jego uczniom, odnajdziemy kodeks postępowania i zasad moralnych, który ma istotne znaczenie dla pokojowego i udanego życia obecnie. Co ważniejsze, ma on niepomiernie większą korzyść w kwalifikowaniu nas do owej obietnicy życia wiecznego. Jezus rozwinął ten problem i przedstawił inną żywotną kwestię, kiedy pouczył swych uczniów: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. [Mk 16.16-17]
W ewangelii św. Mateusza czytamy o pewnym wydarzeniu, kiedy to Jezus został zapytany przez znawcę żydowskiego zakonu, które z przykazań jest największe. Jego odpowiedź jest równie odpowiednia dla nas obecnie, dwa tysiące lat później, jak była nią wówczas:
Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy. [Mt 22.37-40]
W tym miejscu Jezus cytuje z Księgi Powtórzonego Prawa, jednej z Ksiąg Mojżeszowych, która kładzie nacisk na kwestię całkowitego oddania się Bogu, opartego bardziej na miłości i szacunku, niż na strachu i bojaźni, które cechowały i cechują nadal religie pogańskie. Taka miłość i szacunek muszą być odwzajemnione. Jeśli okazujemy naszą miłość do Jezusa, to przyrzekł on nam w zamian miłość Boga, słowami, które łączą się z tytułem tego artykułu:
Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie. Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. [J 14.21,23]
Bóg przyrzekł, że jeśli Go naprawdę kochamy z pełnym oddaniem, otrzymamy namacalną nagrodę. Tą nagrodą jest miejsce w Bożym królestwie i w tym właśnie królestwie doświadczymy ostatecznego wypełnienia się przyrzeczenia Jezusa, który rzekł również:
przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. [J 14.3] Jezus powiedział, że miłość do Boga jest najważniejszym ze wszystkich przykazań, ale powiedział również, iż drugie przykazanie jest następujące: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. [Mk 12.31]
Sam Jezus pokazał najlepszy przykład swej miłości do innych poprzez ofiarę z siebie samego. Mówił do swych uczniów na krótko, zanim został aresztowany i ukrzyżowany:
To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. [J 15.12-13] Następnie Jezus wypowiedział słowa, które stanowią podstawę dla tego artykułu:
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. [J 15.14]
Wiele z przykazań Jezusa było przekazanych czy przedstawionych w formie przypowieści, opowieści mających ukryte znaczenie. Być może najbardziej znana spośród nich to ta przedstawiająca pojęcie bezinteresowności i służenia innym. Św. Łukasz zapisał przypowieść o miłosiernym Samarytaninie. Kiedy Jezus zakończył wskazywać, że musimy wykorzystywać każdą możliwą okazję, by pomagać innym, rzekł do swych słuchaczy:
Idź, i ty czyń podobnie! [Łk 10.37]
Oprócz przypowieści o miłosiernym Samarytaninie zostało zapisanych w ewangeliach o wiele więcej opowiedzianych przez Jezusa przypowieści, odnoszących się do prawie wszystkich aspektów życia. Ci, którzy chcą być przyjaciółmi Jezusa, mają powiedziane, że nie powinniśmy się obawiać żyć w zgodzie z Bożym słowem i okazywać nasze posłuszeństwo jemu poprzez styl naszego życia. Mamy być pewni naszego przygotowania w zakresie naszej wiary poprzez osadzenie naszego życia na opoce, którą jest Biblia. Zostaliśmy ostrzeżeni, by być gotowymi w każdej chwili na przyjście Jezusa celem ustanowienia Bożego królestwa na ziemi. Zostaliśmy zapewnieni o Bożym miłosierdziu podczas sądu, który poprzedzi otrzymanie nagrody obiecanej przyjaciołom Jezusa, jeśli nadal będziemy przestrzegać jego prostej instrukcji: Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli …
Prawdziwe chrześcijaństwo oznacza naśladowanie Jezusa i aby to czynić, musimy uwierzyć w to, w co on wierzył i być posłusznymi jego nauce. Jezus przedstawia nam propozycję bycia kimś znacznie ważniejszym, niż tylko uczniami – możemy być jego przyjaciółmi, ale żeby domagać się tej przyjaźni, musimy się dowiedzieć, czego on oczekuje od takich przyjaciół, a potem postępować według jego instrukcji. Nie ma sensu sądzić, że możemy być chrześcijanami bez tej wiedzy i posłuszeństwa i nie ma sensu oczekiwać chrześcijańskiej nagrody bez wcześniejszego życia życiem chrześcijanina. Jezus dał nam zaproszenie i pokazał drogę. W jednej ze swych przypowieści Jezus opisuje czas swego powrotu, kiedy mężczyźni i kobiety ze wszystkich narodów zostaną sprowadzeni przed jego oblicze na sąd. Ci, którzy okażą się tego godni, usłyszą te cudowne słowa z ust tego, który zaprawdę jest ich wybawicielem i ich przyjacielem:
Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! [Mt 25.34]
Boże królestwo i nasze miejsca w tym królestwie są darem od Boga – jeśli pokażemy Mu naszym stylem życia, że jesteśmy przyjaciółmi Jezusa teraz.
Colin Holdich
