Kronika babilońska i inne tabliczki

Określenie Kronika babilońska brzmi jak tytuł bardzo starej gazety i w pewnym sensie tak jest. Zapisano w niej „wiadomości” w czasach starożytnych. Wiadomości, które są dla nas obecnie historią starożytną! Tą wspólną nazwą określa się niezwykłą kolekcję wypalonych glinianych tabliczek odnalezionych w Babilonie w dziewiętnastym wieku. Zawierają one dokładny opis rozkwitu i podbojów dokonywanych przez królów babilońskich oraz unikalne spostrzeżenia dotyczące historii, zawartej w ważnych fragmentach Starego Testamentu. Zostały one zakupione przez British Museum, w którym niewielka ich liczba jest aktualnie prezentowana publicznie.
Każda tabliczka ma w przybliżeniu wielkość telefonu komórkowego i budzi podziw maleńkim pismem klinowym, zawierającym zwięzły opis dokonań królów babilońskich. Najpierw pokonali oni Asyryjczyków w siódmym wieku p.n.e., a następnie Królestwo Judy pomiędzy 605 a 586 r. p.n.e.

POWYŻEJ: jedna z małych glinianych tabliczek, znanych jako „Kronika babilońska”. Potwierdza ona szczegółowo relację biblijną kampanii babilońskich skierowanych przeciw Królestwu Judy.

W przeciwieństwie do Asyryjczyków, którzy chełpliwie odnotowywali swe zwycięstwa na ogromnych kamiennych płaskorzeźbach w specjalnie dla tego celu zbudowanych pałacach, te skromne tabliczki z Babilonu zawierają opisy krótkie, oparte na faktach i konkretne. Naprawdę ekscytujący dla czytelników niniejszego artykułu jest fakt, iż potwierdzają one ścisłość zapisów biblijnych i dostarczają dodatkowych szczegółów oświetlających relację biblijną z wydarzeń, które miały miejsce ponad 2 500 lat temu!
Zrozumienie, w jaki sposób dokładność opisów biblijnych potwierdzają zapisy na tabliczkach, pokazuje, że Biblia nie może zostać odrzucona jako mit czy legenda.
Ta zdumiewająca kolekcja tabliczek zawiera również szczegóły na temat klęski Asyrii i upadku Niniwy w 612 r. p.n.e., pokonanych przez wojska babilońskie pod dowództwem Nabopolassara, który był ojcem Nabuchodonozora. Relacjonują one późniejsze zwycięstwa następcy tronu, Nabuchodonozora, bitwę pod Karkemisz w 605 r. p.n.e. z Egipcjanami oraz jego sukcesy w Syrii i ziemi Izraela.
Dwie tabliczki mówią o panowaniu Nabopolassara, a dwie następne odnoszą się do pierwszych jedenastu lat z długiego panowania Nabuchodonozora, trwającego 43 lata. Tabliczki te pozostawały nieprzetłumaczone aż do 1956 roku! Pojawił się zadziwiający szczegół, który potwierdził mocno dokładność zapisów biblijnych. Tworzą one doskonałą podstawę dla pism proroka Jeremiasza, który osobiście przebywał w Jerozolimie i jej okolicach przez około 40 lat, aż do jej zburzenia przez Babilończyków w 586 r. p.n.e., i który szczegółowo opisał to, czego był świadkiem. Słowa proroka Jeremiasza są dostępne ponad 2 000 lat jako poświadczenie wydarzeń, które widział i zapisał i wytrzymały próbę czasu.
Jeremiasz opisuje zwycięstwo Nabuchodonozora pod Karkemisz tymi słowami:
To, co jako słowo Pana doszło proroka Jeremiasza o narodach: O Egipcie: Przeciwko wojsku faraona Nechona, króla egipskiego, które stało nad rzeką Eufrat pod Karkemisz, a które pobił Nebukadnesar, król babiloński, w czwartym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego.
Jr 46.1-2
Biblia relacjonuje, jak Nabuchodonozor oblegał Jerozolimę w 606 r. p.n.e. (w trzecim roku panowania Jojakima, zob. Dn 1.1). Juda stała się państwem wasalnym, poddanym władzy Babilończyków, lecz król Jojakim później się zbuntował i to doprowadziło do kolejnego oblężenia oraz klęski w 598 r. p.n.e. (zob. 2 Krn 36.6-7). Potem Biblia podaje, że Sedecjasz, brat Jojakima, został osadzony na tronie przez Nabuchodonozora jako jeszcze jeden „marionetkowy” władca. Biblia wspomina również, że stało się to Na przełomie roku (2 Krn 36.10) czy jak czytamy w innym tłumaczeniu „na wiosnę” (NIV). Tak więc następująca „perełka” z tych starożytnych tabliczek była nieznana jeszcze 60 lat temu. Była nieprzetłumaczona! Zapis na tabliczce brzmi:
„W siódmym roku, w miesiącu Kislev, król Akadu zebrał swe wojska, wyruszył do kraju Hattu [Syrii], rozbił obóz naprzeciw stolicy Judy, a w drugim dniu miesiąca Adar zajął miasto i wziął do niewoli króla [Jojakina]. Wyznaczył wedle swojej woli innego władcę [Sedecjasza], pobrał wielką daninę i wysłał do Babilonu.”
Wystarczająco dużo wiadomo, by określić dokładnie miesiąc Kislev w siódmym roku jako grudzień 598 r. p.n.e., a drugi dzień miesiąca Adar jako 15-16 marca 597 r. p.n.e. To niezależny od biblijnego opis ataku na Jerozolimę, po którym Sedecjasz (trzeci syn Jozjasza) został osadzony na tronie jako marionetkowy król Judy, a jego bratanek został uprowadzony do Babilonu. Wszystko to stało się dokładnie tak, jak stwierdza Biblia – „wiosną”.
Młody Jojakin mieszkał pod strażą w królewskim pałacu. Jednakże przeżył i potem miał się tam dobrze, mając dużą rodzinę. Znaleziono cztery tabliczki, które wymieniają dokładne racje żywnościowe dla Jojakina i jego pięciu synów. Tabliczki te znajdują się obecnie w Muzeum Pergamońskim w Berlinie.

Ta tabliczka wymienia racje żywnościowe dawane więźniom z rodziny królewskiej w Babilonie. Znajdują się na niej również imiona Jojakina, króla Judy, oraz jego synów. Tabliczka z Muzeum Pergamońskiego w Berlinie.
Król został zwolniony z tego więzienia za panowania Ewil-Merodacha, który traktował go dobrze (2 Krl 25.27-30). Wers 30 relacjonuje: utrzymanie jego było utrzymaniem stałym, na
które król łożył dzień w dzień przez resztę jego życia. Jest to ten sam Jojakin (zwany również Koniasz), którego wymienia się w ewangelii Mateusza (1.12) jako osobę z rodu króla Dawida, królewskiego rodu władców Judy, która kończy się na Jezusie!
Oto następny dowód pokazujący, że Biblia zawiera dokładne relacje w każdym szczególe Starego i Nowego Testamentu, tworzących razem Boże Słowo.
Inne fascynujące odkrycie dotyczy stosunkowo niedawnego tłumaczenia tabliczki, która wspomina babilońskiego urzędnika o imieniu Sarsekim (w polskiej wersji – Nebuszasban). Został on wymieniony wraz z innymi książętami i urzędnikami przez Jeremiasza jako obecnego podczas ostatecznego zburzenia Jerozolimy przez Nabuchodonozora w następstwie buntu Sedecjasza w 586 r. p.n.e. (zob. Jr 39.3).

W 1920 r. nabyto maleńką tabliczkę, która pozostawała nieodczytana aż do 2007 roku. Została znaleziona w Sippar, starożytnym mieście babilońskim, znajdującym się około 35 km od współczesnego Bagdadu i około 50 km na północ od Babilonu. Tłumaczenie ujawniło, że Szasban był naczelnym eunuchem na dworze Nabuchodonozora. Ma ona jedynie nieco ponad 5,5 cm szerokości (zob. zdjęcie powyżej) i datuje się na 10 lat przed czasem pojawienia się tej postaci w relacji biblijnej (dziesiąty rok panowania Nabuchodonozora, czyli 595 r. p.n.e.). Chociaż tabliczka jest jedynie prozaicznym zapisem płatności uiszczanych w złocie na rzecz świątyni w Babilonie, potwierdza historyczne istnienie tego człowieka i powód, dla którego musiał być on obecny w Jerozolimie w 586 r. p.n.e., gdyż był jednym z najbardziej wpływowych urzędników w Babilonie w owym czasie.
Dziesiątki tysięcy tabliczek z Mezopotamii znalazło się w ciągu minionych lat w posiadaniu British Museum i nadal są one przeszukiwane. Sztuka poszukiwań archeologicznych jest w toku i cały czas się rozwija.
Wiele razy widzimy, jak dowodzi się słuszności zapisów biblijnych, lecz Biblia to wszak coś o wiele więcej niż dokument historyczny. Mamy wszelkie podstawy, by być pewnymi, że jest to istotnie Słowo Boga, skoro czytamy i studiujemy jej przesłanie około 2 500 lat od czasu opisanych tutaj wydarzeń.

Justin Giles