Z kim więc porównacie Boga? Iz.40

Phil  Dunn-Birch, Kraków 2013

Przedmiotem tego studium jest pokazanie, jak Jezus Chrystus sprawił, że zostaliśmy poznani przez Jedynego Prawdziwego Boga.  Mam nadzieje ukazać, jak wspaniały był i jest Pan Jezus Chrystus. W przyszłości wszystko będzie w jego rękach, ponieważ Nóg dał mu wszelką władzę. Jezus podporządkuje sobie wszelką moc i zwierzchność i podda królestwo Bogu. Nawet śmierć zostanie zniszczona , a wówczas sam Jezus podda się Bogu.

Tytuł tego wykładu stanowią słowa zaczerpnięte z księgi Izajasz rozdz. 40, gdzie Bóg przypomina swojemu ludowi wszystkie błogosławieństwa i swoją wielką troskę o niego. Mówi im, aby nie oddawali czci bałwanom, gdyż nie są one bogami. Pyta: „Z kim więc porównacie Boga?”  Jezus Chrystus objawił nam tego Boga.

Mając to na uwadze otwórzmy księgę Izajasza, rozdz. 40: 1-5. Teraz przeczytajmy także słowa z ewangelii Łukasza 3:3-6. W tych słowach, które najpierw zostały wypowiedziane do Izraela, Bóg został przedstawiony w taki sposób, abyśmy mogli Go pojąć, to jest przez Jezusa Chrystusa, tego, którego głosił Jan Chrzciciel, tego, który objawił chwałę Pańską i zbawienie Boże. W odpowiedzi na  Iz.40: 18 „ Z kim więc porównacie Boga?”, nikt nie jest taki jak On. Ale Jezus Chrystus objawił nam Go i udowodnił, że nikt nie jest taki jak On, nikt nie może się z Bogiem równać. W liście do Hebrajczyków 1: 3 czytamy o Jezusie, „który jest odblaskiem i odbiciem jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach.” W Jezusie Bóg nam się objawił, przez Jezusa dał się nam poznać. Bóg został nam objawiony jako Bóg miłości i Bóg miłosierdzia. Jezus ukazał także moc Bożą, kiedy uciszył burzę na Morzu Galilejskim, kiedy uzdrawiał chorych i wskrzeszał z martwych. Wspaniałość Boga możemy zobaczyć w tym, że dał nam Jezusa, który mógł odczuwać i doświadczyć naszych słabości. Bóg wybacza grzech i słabość przez Jezusa, Swojego syna. Dał mu moc przebaczania grzechów i upadków, w ten sposób Jezus nauczał o Bogu: jaki On jest i o zbawieniu Bożym.

W księdze Wyjścia 34: 5-8 czytamy … Za wyjątkiem może tylko ostatniej części w. 7, Jezus objawił wszystkie te cechy, jako Syn Boży. „Bóg w Chrystusie świat ze sobą pojednał, nie zaliczając im ich upadków” (2Kor. 5:19).

Bóg nie może tolerować grzechu, nie może na niego patrzeć. Dlatego dał tego narodzonego z kobiety, mającego naszą ludzką naturę, aby zobaczył grzech i pokonał go i ostatecznie całkowicie zniszczył. Wtedy i tylko wtedy Bóg może być w jedności ze Swoim stworzeniem. Jezus nigdy nie utrzymywał, że jest Bogiem, ale mówił o sobie, że jest Synem Bożym i Synem Człowieczym. Jasno tez mówił, że Jego Ojciec jest większy niż on. Jezus nie istniał aż do momentu, gdy nadeszła pełnia czasu i narodził się z Marii, choć istniał w zamyśle i planie swojego Ojca. W Jezusie widzimy to, co najbliższe Bogu. Pamiętamy słowa Jezusa wypowiedziane do Filipa: „Kto mnie widział, widział Ojca” ( J 14: 9). W Jezusie widzimy miłość i miłosierdzie Boga, widzimy charakter Boga. Jezus dal nadzieje zagubionych, ze współczuciem uzdrawiał chorych, ślepi odzyskiwali wzrok, głusi słuch, chromi / kulawi mogli chodzić i skakać, a grzech był wybaczony. Wszystkie te rzeczy były miara miłości Bożej. Piotr powiedział o tym w następujący sposób: (1 Piotra 1:18-21). W Jezusie możemy zobaczyć Boga i to częściowo jest odpowiedzią na pytanie, „ Z kim więc porównacie Boga?”

Wiemy, że nie ma równego Bogu w Jego mocy, potędze i mądrości. Izrael wiedział o tym. Jednak w Jezusie Bóg uczy o sobie samym.  Jezus powiedział: „Mój Ojciec większy jest ode mnie”. Jezus dal nam poznać Ojca. Paweł pisał o Jezusie:, „W którym mamy odkupienie, opuszczenie grzechów. On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia” (Kolosan 1:14-15).  Odkupienie jest tym, czego pragnie Bóg dla swojego ludu , a Jezus jest pierworodnym nowego stworzenia obejmującego Żydów i pogan, co stało się możliwe dzięki krwi Chrystusa o odkupieniu w Synu Bożym. Poznanie Boga wymaga wiary i my mamy ten przywilej ja mieć. W Hebrajczyków 11: 6 czytamy: „bez wiary zaś nie można podobać się Bogu, kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go (usilnie) szukają.” My szukamy go usilnie, trwamy w podziwie dla majestatu Boga niebios także wtedy, gdy patrzymy na rozgwieżdżone niebo lub stoimy nad brzegiem morza. Gdy patrzymy na chmury lub znajdujemy się w jakimś pięknym miejscu, zdajemy sobie sprawę z cudowności Bożego stworzenia. Król Dawid uniżył się, kiedy obserwował niebiosa i myślał o tym, jak maluczki jest w rzeczywistości człowiek. Czytamy w Psalmie 8: 4-5”Kiedy oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich, czymże jest człowiek, ze o nim pamiętasz lub syn człowieczy, że go nawiedzasz?”

Mając te słowa na uwadze wróćmy do pytania z Iz 40: 18 „ Z kim więc porównacie Boga?”,  To prowadzi nas do dwóch wniosków: po pierwsze, nie ma nikogo równego Bogu, gdyż to On wszystko uczynił i wszystko kontroluje. Po drugie: Bóg dał się poznać poprzez Swojego syna, Jezusa Chrystusa. On jest tym /pełnym mocy, (Elohim), który objawił Boże imię, Jahwe Elohim. W nim to widzimy tłumy poświęconych/ świętych, czyli ciało Chrystusa. Apostoł Paweł mówił: „Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego wszelkie ojcostwo (rodzina) na niebie i na ziemi bierze swoje imię”, (Ef. 3:14-15). To jest właśnie ta jedność pomiędzy Ojcem, Synem i zbawionymi. Ponieważ w Jezusie, który był z zamyśle Bożym, wszystko zostało stworzone. Kolosan 1:16 „ Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.” W świetle tych słów odpowiadamy na pytanie zadane przez Izajasza „ Z kim więc porównacie Boga?”  Nie ma innej potęgi, jak tylko Boża. On nie ma sobie równych, ale objawienie Jego planu wobec Ziemi i Izraela oraz ukazanie miłosierdzia, miłości, łaski i osoby Boga, dokonało się w Jezusie Chrystusie. Wszystko zostało stworzone z myślą o nim.

Tak więc Jezus pokazuje nam, że nic/nikt nie może równać się z Bogiem (nikt nie jest mu podobny), jednak Bóg pomaga nam poznać i zrozumieć Go przez Jego najdroższego syna. Stanowi to cud Pisma Świętego.  Izrael pojmował wielkie dzieła Boże jako świadectwo Jego istnienia. My również widzimy to w Jezusie, który ukazuje także charakter Boga. Dziękujmy Bogu za to objawienia. „Bo Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłość zaświeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym.”(2 Kor. 4:6). Wszystko to nie uczy o trójcy, ale raczej o jedności działania i  celu pomiędzy Ojcem i Jego synem.  Widzimy o wiele bardziej i więcej niż to, co widział Izrael. Jakże czujni powinniśmy być w naszym postępowaniu na wszystkich naszych drogach, kiedy znamy Boga i Jezusa Chrystusa, którego On posłał. Musimy bać się Boga, wiedząc jednocześnie, że jest On pełen miłosierdzia i łaski, że jest Bogiem rozumiejącym. On wie , jak słabi jesteśmy, że jesteśmy tylko prochem. Bóg bierze to wszystko pod uwagę, gdy próbujemy mu służyć. Oferuje zbawienie każdemu z nas przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana i wybaczenie grzechów. Bóg jest Zbawicielem ludzkości i jako Zbawiciel dał nam tego, który może nas wybawić/uratować. Teraz wiemy, dlaczego Paweł nazywa Go „Bogiem miłosiernym i Bogiem wszelkiego pocieszenia”. W innym miejscu używa określeń: Bóg cierpliwości i pocieszenia. To tylko niektóre z cech charakteryzujących naszego Boga. Przeczytajmy teraz słowa Psalmu 86:5-13. Ten obraz i ta nadzieja przedłużenia naszych dni na ziemi powinny skłonić nas, byśmy służyli Bogu z czcią i bojaźnią. Zjednoczmy nasze serca w bojaźni przed Tym, któremu wszyscy winniśmy oddawać chwałę. Izraelowi powiedziano: „Z kim więc porównacie Boga?”. Wiemy, że Bóg nie ma sobie równych i ten fakt możemy zobaczyć w Jezusie Chrystusie. Objawił nam osobę i charakter Boga i ukazał zwierzchność Boga ponad wszystkim.  Przy końcu naszego rozważania, może warto zapytać siebie: czy w naszym życiu ukazujemy Noże cechy: miłość, miłosierdzie, przebaczenie, uprzejmość? Jeśli tak, dajemy świadectwo wielkości Boga. To także jest naszą nadzieją, gdyż w ostatnim wersie Izajasza rozdz. 40 czytamy: „Ale ci którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach, jak orły, biegną, a nie mdleją, Ida, a nie ustają”.