Lekcja 4 – Grzech

Grzech wszedł na świat, ponieważ Adam i Ewa nie usłuchali przykazań Boga – I Mojż. 3, 1–7. Od tego czasu wszyscy ludzie podlegają prawom grzechu i śmierci.

„Lecz każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą; potem, gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć” – Jak. 1, 14–15; I Jana 3, 4–5; Rzym. 5, 12.

Grzech (gr. hamartia) znaczy dosłownie chybienie celu, błądzenie, zaniedbanie czegoś.

Ta moc grzechu, która jest w każdym z nas, jest określana w Biblii jako „diabeł” lub „szatan.”

  1. Diabeł

W oryginale słowo to brzmi diabolos i – tłumaczone dosłownie – znaczy „oszczerca” lub „fałszywy oskarżyciel” – I Tym. 3, 11; Tyt. 2, 3.

Tłumaczenie „diabły” (liczba mnoga) w Starym Testamencie pojawia się cztery razy: Kpł.17;7, Pwt.32;16-17, 2Krn.11;14-15, Ps.106;37-39 (w liczbie pojedynczej nie występuje) i zawsze odnosi się do pogańskich praktyk. „Diabły” (lub demony) to pogańskie bożki, o których wspomina ap. Paweł: „Czy to, że mięso składane w ofierze bałwanom, jest czymś więcej niż mięsem? Albo że bożek jest czymś więcej niż bałwanem? Nie, chcę powiedzieć, że to, co składają w ofierze, ofiarują demonom, a nie Bogu; ja zaś nie chcę, abyście mieli społeczność z demonami” (1Kor.10;19-20). W tym fragmencie listu apostoł Paweł stawia znak równości między demonami, a „bałwanami” (tj. pogańskimi bożkami), o których pisze: „…wiemy dobrze, że nie ma na świecie ani żadnych bożków, ani żadnego boga, prócz Boga jedynego” (1Kor.8;4-5, por: Dz.17;16-18).

Potocznie uważa się, że Belzebub to jeden z wielu wysokiej rangi (po Lucyferze) „upadłych aniołów”. Jednak to twierdzenie jest dalekie od biblijnej prawdy. Belzebub był pogańskim bóstwem, które miało uleczyć Achazjasza – króla Samarii; stąd aluzja Żydów pod adresem uzdrawiającego ludzi Chrystusa (patrz: Mt.10;25, Mt.12;24, Łk.11;15,18). „Pewnego  razu spadł Achazjasz poprzez ogrodzenie z  balkonu  swojej górnej komnaty w Samarii i zachorował; wysłał przeto posłów, dając im polecenie: idźcie i dowiedzcie się u Belzebuba, boga Ekronu, czy  wyzdrowieję z tej mojej choroby” (2Krl.1;2 BiZTB).

Przykłady:

  • Judasz był nazwany „diabłem”. „A jeden z was jest diabłem” (J.6;70).
  • Ap. Paweł pisze: „Kobiety również – czyste, nie skłonne do oczerniania (gr. diabolos), trzeźwe, wierne we wszystkim” (1Tym.3;11, por:Tyt.2;3).
  • Słowo „diabeł” odnosi się również do zwykłych ludzi: „…bez serca, bezlitośni, miotający oszczerstwa (gr. diabolos),  niepohamowani, bez uczuć ludzkich…” (2Tym.3;3, por:2Tym.2;26).
  • „Diabeł”- to „grzech w ciele”- porównaj następujące teksty: Hbr. 2, 14; Hbr. 9, 26; Rz. 5, 21; Rz. 6, 23; Rz. 7, 17.
  • Diabolos to także „przekroczyć granicę” – w takim znaczeniu, w jakim Adam zgrzeszył, tj. przekroczył granicę zakreśloną przez Boga.

Jezus:

  • zniszczył diabła  (Hbr.2;14),
  • zgładził grzech  (Hbr.9;26).

Porównaj użycie słów  diabeł i grzech:

  • diabeł miał władzę nad  śmiercią (Hbr.2;14),
  • grzech królował przez  śmierć (Rz.5;21).

Stąd  jasno wynika, że „biblijny diabeł” jest synonimem grzechu, grzesznej ludzkiej natury. Inne paralelne teksty: 1J.3;8 – 1J.3;5, Hbr.2;14 – Rz.8;3, Dz.Ap.5;3 – Dz.Ap.5;9, 1Kor.7;5 – Jk.1;14.

  1. Szatan

w dosłownym tłumaczeniu – „przeciwnik” i słowo to może zostać użyte zarówno w dobrym, jak i złym znaczeniu – IV Mojż. 22, 22, Mat. 16, 23.

Przykłady:

  • Bóg był „szatanem” dla Izraela. „Jeszcze raz Pan zapłonął gniewem przeciw Izraelitom” (2Sam.24;1). „Powstał szatan przeciwko Izraelowi” (1Krn.21;1). Podane teksty są paralelne, odnoszą się do tego samego wydarzenia. Słowa „Pan” i „szatan” są użyte zamiennie.
  • Posłuszny anioł (nie upadły!) jest nazwany „szatanem” (patrz: tekst hebrajski). „Jego wyjazd rozpalił gniew Pana i anioł Pana stanął na drodze przeciw (hebr. szatan) niemu, by go zatrzymać” (Lb.22;22).
  • Człowiek imieniem Hadad Edomita był „szatanem” Salomona. „Wzbudził więc Pan Salomonowi przeciwnika (hebr. szatan) w osobie Hadada, Edomity, z potomstwa królewskiego w Edomie” (1Krl.11;14, por: 1Krl.5;4, 11;23,25, 1Sm.29;4).
  • Piotr został nazwany „szatanem”, gdy sprzeciwił się Jezusowi. „Zejdź mi z oczu, szatanie! Jesteś mi zawadą, bo myślisz nie na sposób Boży, lecz na ludzki” (Mat.16;23).

Największym przeciwnikiem człowieka jest grzech; słowa „diabeł” i „szatan” obrazują wszelkie zło, jakie jest w nas i poprzez które jesteśmy kuszeni, i przez które stajemy się przeciwnikami dla innych, fałszywymi oskarżycielami i oszczercami. Te cechy posiadał wąż w Edenie. Człowiek ze swej natury nie jest dobry – Jer. 17, 9; Jak. 1, 14; Rzym. 3, 23.

  1. Demony

Jest to tłumaczenie greckiego słowa daimon, odmiennego od diabolos. Używano do dla określenia upośledzonych umysłowo ludzi. W czasach Chrystusa sądzono powszechnie, że tacy ludzie zostali nawiedzeni przez złe moce. Dlatego też, kiedy osoba taka została uleczona, mówiono, że została uwolniona od złych mocy – stąd też określenie „wypędzanie demonów” oznaczające leczenie ludzkich chorób – Mat. 17, 14–18; Łuk. 9, 42.

„Opętanie przez demony” jest jedną z wielu chorób, które leczył Chrystus. Mateusz w swojej Ewangelii wymienia ją pośród takich jak: epilepsja, paraliż i inne. „I przynosili do niego wszystkich, którzy się źle mieli i byli nawiedzeni różnymi chorobami i cierpieniami,  opętanych, epileptyków i sparaliżowanych, a On uzdrawiał ich” (Mt.4;24 BiZTB). „Jezus zgromił” demona  (Łk.4;35) inaczej mówiąc – spowodował wyleczenie chorego człowieka. Greckie słowo „epitimao” znaczące tyle co: ganić, karcić, upominać, zgromić, strofować, robić wyrzuty [ks. Remigiusz Popowski, Wielki  słownik  grecko-polski Nowego Testamentu, Warszawa 1995 r.] jest używane w stosunku do żywiołów i chorób w następujących tekstach: Mt.8;26, Mk.4;39, Łk.4;39, 8;24.

                biblijny opis                                                                     współczesna nazwa

„opętany” (Mt.12;22)                                                        niewidomy i niemy

„opętany przez ducha nieczystego” (Mk.5;1-5)           schizofrenia

„duch niemy” (Mk.9;17-27)                                              epilepsja

„duch niemocy”(Łk.13;11-17)                                            artretyzm

Inne przykłady: J.10;20, Mk.3;21. Obecnie choroby te są leczone farmakologicznie, lecz nikt nie stwierdza, że np. wygonił diabła czy demona tabletką.

  1. Kara
  • Karą za grzech popełniony przez Adama i Ewę była śmierć – tak jak zapowiedział to Bóg – I Mojż. 2, 16–17; 3, 19; Ez. 18, 4. Ci, którzy utrzymują, że śmierć jest początkiem nowego życia, powtarzają kłamstwo węża – I Mojż. 3, 3–4.
  • Śmierć nie jest bramą do nieba – Dz. 2, 29; 2, 34; Hebr. 11, 13; 11, 39–40.
  • Śmierć jest zapłatą za grzech – Rzym. 6, 23. Za przyczyną grzechu wszyscy ludzie są śmiertelni – podlegają mocy śmierci.
  • „Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli” Rzym. 5, 12; I Mojż. 3, 19; I Kor. 15, 22.
  • Nie ma zasadniczej różnicy między człowiekiem i zwierzętami i jeśli chodzi o śmierć – Kazn. 3, 19–20.
  • Martwi nie są świadomi niczego – Kazn. 9, 5; Ps. 6, 5;Ps. 146, 3–4.
  • Ci, którzy nie rozumieją Słowa Bożego, nie zostaną wskrzeszeni do ponownego życia.
  • Piekło to grób – I Kor. 15, 55. Oryginalne słowo hebrajskie sheol tłumaczone jest jako „piekło” oraz „grób”, a oznacza „miejsce zakryte” – Job 14, 13; Jon. 2, 2.
  • W języku greckim na określenie piekła używa się słowa hades, które także znaczy „grób” – Dz. 2, 31.
  • Inne greckie słowo tłumaczone jako „piekło” to Gehenna – nazwa doliny położonej poza Jerozolimą, gdzie spalano miejskie śmieci, w tym ciała przestępców – Mar. 9, 43.
  • Klątwa rzucona na węża – wąż był zwierzęciem obdarzonym zdolnością mówienia. Zniesławił on, tj. fałszywie oskarżył Boga mówiąc, że nieposłuszeństwo nie będzie ukarane śmiercią – I Mojż. 3, 1; 3, 4–5. Za to poniósł karę:
  • „Wtedy rzekł Pan Bóg do węża: Ponieważ to uczyniłeś, będziesz przeklęty wśród wszelkiego bydła i wszelkiego dzikiego zwierza. Na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni życia swego!” – I Mojż. 3, 14.
  • Klątwa rzucona na kobietę – I Mojż. 3, 16 – rodzenie w bólu, pożądanie swego męża, podporządkowanie władzy mężczyzny – I Tym. 2, 9–15; I Piotr 3, 1–4.
  • Klątwa rzucona na mężczyznę – I Mojż. 3, 17–19. Również i na ziemię spadła klątwa, w wyniku której mężczyzna musiał od tego czasu pracować, by zdobywać niezbędne dla życia pożywienie.
  • Adam i Ewa stali się ludźmi śmiertelnymi i zostali wypędzeni z ogrodu Eden, by nie mogli już jeść z drzewa życia i dzięki temu żyć wiecznie – I Mojż. 3, 22–24.
  • Ofiara za grzech (zakrycie grzechu) – Adam i Ewa zakryli swoją nagość (która od tej pory stała się symbolem grzechu) figowymi listkami. W oczach Boga nie było to wystarczającą pokutą za grzech. Odkąd grzech wszedł na świat, a w rezultacie grzechu śmierć, grzech Adama i Ewy mógł zostać odpuszczony (zakryty) w oczach Boga jedynie przez przelanie krwi zabijanej ofiary – Hebr. 9, 22. Miało to się dokonywać przez śmierć zwierzęcia, stąd Adam i Ewa otrzymali zwierzęce skóry jako okrycia – I Mojż. 3, 21. W ten sposób zostało ustanowione zabijanie zwierząt w ofierze za grzech. Od tego czasu stało się to wymogiem określonym w Prawie Mojżeszowym i obowiązywało aż do czasów przyjścia Chrystusa – ofiary doskonałej – Jan 1, 29. Prawo Mojżeszowe spełniało rolę wychowawcy przygotowującego nas dla Chrystusa – Gal. 3, 24–25; Hebr. 10, 1–10.

Pytania kontrolne

  1. Jaki szczególny nakaz dał Bóg Adamowi i Ewie, kiedy umieścił ich w ogrodzie Eden?
  2. Jakie konsekwencje nieposłuszeństwa zapowiedział Bóg?
  3. Czy wąż był zwierzęciem?
  4. Kto pierwszy zgrzeszył?
  5. Czy i my grzeszymy obecnie?
  6. Co znaczy słowo „diabeł”?
  7. Czy diabeł jest osobą?
  8. Wskaż kogoś, kto został nazwany diabłem.
  9. Czy w każdym z nas jest moc diabła?
  10. Co zrobił wąż działając jako diabeł?
  11. Co znaczy słowo „szatan”?
  12. Podaj przykład osoby nazwanej szatanem.
  13. Czy przeciwnik może być zarówno dobry, jak i zły?
  14. Czym były diabły lub demony, które wyrzucał Chrystus?
  15. W jaki sposób ukarał Bóg Adama i Ewę za ich grzech?
  16. Czy potomkowie Adama i Ewy odziedziczyli tę karę?
  17. Co się dzieje z tchnieniem człowieka po jego śmierci?
  18. Co się dzieje ze zmarłymi? Przytocz odpowiednie wersety?
  19. Czym jest piekło?
  20. Czym jest Gehenna?
  21. Co dzieje się z ludźmi niegodziwymi po ich śmierci?
  22. Jaka szczególna klątwa została rzucona na węża?
  23. Jaka szczególna klątwa została rzucona na kobietę?
  24. Jaka szczególna klątwa została rzucona na mężczyznę?
  25. Dlaczego Adam i Ewa zostali wygnani z ogrodu Eden?
  26. Adam i Ewa wiedzieli, że są nadzy – co oznaczała ich nagość?
  27. Dlaczego Bóg nie zaakceptował sporządzonego przez nich okrycia z figowych liści?
  28. Jakie okrycie dał im Bóg i dlaczego?
  29. Czy zabijanie zwierząt mogło usunąć grzech?
  30. Czemu w Prawie Mojżeszowym służyło składanie ofiar?