Lekcja 2 – Bóg

  1. Natura Boga

od wieków na wieki. Wieczny – Ps. 90, 2; 93, 2; I Tym. 1, 17; V Mojż. 33, 27.

  1. Bóg jest jeden

nie ma w Biblii wzmianki o Trójcy (tj. o trzech Bogach w jednym):

„Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest.” [Wujek] V Mojż. 6, 4; Iz. 45, 5; I Tym. 2, 5; Mar. 12, 29; I Kor. 8, 6; II Kor. 1, 3.

  1. Bóg jest samoistną istotą,

przez Niego wszystko zostało stworzone i dzięki Niemu istnieje:

„Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją oddawać w duchu i w prawdzie” Jan 4, 24; Ps. 104; Iz. 45, 12; Dz. 14, 15.

Bóg jest opisany jako:

  • ogień Hebr. 12, 29,
  • światło 1 Jana 1, 5,
  • miłość 1 Jana 4, 8,
  • słońce Ps. 84, 12
  1. Bóg może objawiać się poprzez swoją moc wyrażoną w dowolnej, zgodnej ze Jego wolą, formie.
  • Bóg przemówił do Mojżesza z płonącego krzaka – II Mojż. 3, 3–6.
  • Bóg mówił do Eliasza – I Król. 19, 11–12.
  • Pismo uczy, że człowiek został stworzony na obraz Boga.
  • Jakub mówi, że człowiek został stworzony na podobieństwo Boże – Jak. 3, 9;
  • również i Paweł mówi, że człowiek jest obrazem i chwałą Boga – I Kor. 11, 7.
  • Chrystus, mający tę samą formę, co wszyscy ludzie, nazwany jest „obrazem Boga” – II Kor. 4, 4; Kol. 1, 15; i: „odbiciem [wyobrażeniem – BG] jego istoty” – Hebr. 1, 3.
  • Pojęcie cech i mocy Bożej przekracza możliwości ludzkiego poznania. „[Bóg] czyni wielkie, niezbadane rzeczy i cuda, którym nie ma miary” Job 9, 10.
  • „Czy ten, który uczynił ucho, nie słyszy?” Ps. 94, 9.
  • W Swej nieograniczonej mocy Bóg jest w stanie usłyszeć i pojedynczy głos wśród milionów innych rozlegających się wśród otchłani wszechświata i – jeśli taka jest Jego wola – wszystkie te głosy jednocześnie – Ps. 31, 22; II Kron. 7, 15.
  • W ten sam sposób Bóg widzi – Mat. 6, 4–6; Ps. 34, 15.
  • Nic nie dzieje się bez Bożej świadomości – Mat. 10, 29–30.
  • Boże czyny – w odróżnieniu od ludzkich – nie dokonują się poprzez działanie fizyczne:
  • „Bo on rzekł – i stało się” Ps. 33, 6–9; I Mojż. 1, 3.
  1. Żaden śmiertelny człowiek nie może ujrzeć Boga (Jahwe)

I Tym. 6, 15–16.

  1. Bóg zamieszkuje niebiosa

a mimo to za sprawą Swego ducha jest wszechwidzący, wszechwiedzący i wszędzie obecny – Mat. 6, 9; I Król. 8, 30; Ps. 139; Jer. 23, 24; Ps. 123, 1.

  1. Wśród Bożych cech możemy wyróżnić:

Miłość – „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał” Jan 3, 16; I Jan 4, 7–16.

Miłosierdzie (współczucie) – „[Ja jestem Pan, Bóg twój] czyniący miłosierdzie tysiącom tych, którzy mię miłują i strzegą przykazań moich [Wujek]” II Mojż. 20, 6; II Kron. 30, 9.

Zazdrość – „Nie będziesz się im [innym bogom] kłaniał i nie będziesz im służył, gdyż Ja, Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym” II Mojż. 20, 5; V Mojż. 5, 7–9.

Gniew – „Rozjątrzyli Mnie swymi czczymi bożkami (…) Zapłonął żar mego gniewu [BT]” V Mojż. 32, 21–22;

Prawość i sprawiedliwość

„On jest skałą! Doskonałe jest dzieło jego, / Gdyż wszystkie drogi jego są prawe, / Jest Bogiem wiernym, bez fałszu, / Sprawiedliwy On i prawy” V Mojż. 32, 4.

  1. Boga należy czcić poprzez okazywanie Mu posłuszeństwa i oddawanie Mu chwały.

„Posłuszeństwo lepsze jest niż ofiara, a uważne słuchanie lepsze niż tłuszcz barani” I Sam. 15, 22; Mat. 22, 37–38; Ps. 150.

  1. Duch Boży sumuje wszystkie cechy Boga,

„tchnienie” i „moc” Stwórcy kreują istniejącą rzeczywistość. „Duch Boga” jest pojęciem bardzo szerokim, to: Jego umysł, usposobienie, jak i moc, za pomocą której realizuje swe myśli i zamierzenia (patrz: Robert Young – Analytical Concordance to Holy Bible). Myśli człowieka (jego duch) wyrażają jego czyny (Mt.12;33-35). Podobnie możemy powiedzieć o Bogu – Duch Boga odzwierciedla Jego „stan umysłu” – to działania podejmowane, by wyrazić myśli i wolę Najwyższego. Termin Duch Święty używany jest niemal wyłącznie w Nowym Testamencie. Jest on równoważny z określeniami: Duch Boży lub Duch Pana (por. Dz.2;4, Joel 3;1). Duch Boga w wielu fragmentach Pisma Świętego jest utożsamiany z mocą Boga. Psalmista pisze: „Słowem Pana uczynione zostały niebiosa, a tchnieniem ust Jego całe wojsko ich” (Ps.33;6). Jeremiasz komentuje to następująco: „Ten, który stworzył ziemię swoją mocą” (Jer.51;15 por. Jer.27;5). Tak więc Duch Boga jest Jego Słowem, tchnieniem i mocą (por. Łk.1;35, Łk.11;20, Rz.15;13,19, 1Tes.1;5, Łk.24;49, Dz.10;38, 1Kor.2;4). Duch-moc (w Ewangelii Łukasza Duch Święty jest nazwany palcem Bożym Łk.11;20) jest środkiem, przy którego pomocy Bóg stwarza i utrzymuje wszelki byt: „Gdyby wziął z powrotem do siebie swojego ducha i ściągnął w siebie swoje tchnienie, to by od razu zginęło wszelkie ciało i człowiek wróciłby do prochu” (Hi.34;14-15), „Wydajesz tchnienie swoje (ducha), a stworzone bywają i odnawiasz oblicze ziemi” (Ps.104;30). Dlatego Duch Boga jest obecny wszędzie, choć On sam jest w niebie (Mt.6;9). Potwierdzają to słowa Psalmu 139: „Ty wiesz, kiedy siedzę i kiedy wstaję, rozumiesz myśl moją z daleka … dokąd ujdę przed Duchem twoim? I dokąd przed obliczem twoim ucieknę?” (Ps.139;2,7). Błędne rozumienie tego zagadnienia nie pozostaje bez znaczenia dla naszego wizerunku Boga. W rzeczywistości jest On aktywną, pełną mocy istotą, doskonale kontrolującą wszystko, co dzieje się na świecie i w kosmosie. Musimy mieć świadomość, że nasze czyny i myśli są całkowicie znane wszechobecnemu swym Duchem Bogu: „Czy zdoła się kto ukryć w kryjówkach, abym Ja go nie widział? – mówi Pan. Czy to nie Ja wypełniam niebo i ziemię?” (Jer.23;24).

  1. Duch święty

jest Bożą mocą użytą (tj. poświęconą[1]) w celu  objawienia Jego imienia ludziom i dostrzegalną w:

  • cudach – Dz. 10, 38;
  • proroctwach – II Piotr 1, 21;
  • narodzinach Jezusa – Łuk. 1, 35;
  • przekazanej prawdzie – Jan 14, 26.

Ducha tego posiadali prorocy i słudzy Boga w czasach starotestamentowych. W czasach Nowego Testamentu był on dany Chrystusowi i jego uczniom w celu przekonywania słuchaczy o boskiej naturze głoszonych im nauk – Dz. 1, 8; 2, 2–4; Jan 3, 2; 3, 34.

Duch święty mógł zostać przekazany innym apostołom poprzez włożenie rąk, ale nie znaczy to, że ci, którym dana została ta moc, mogli ją przekazać dalej – Dz. 8, 12–19.

Moc Ducha świętego dana ludzkości zanikła, kiedy nauka Chrystusa utrwaliła się w dostatecznym stopniu w pierwszym wieku naszej ery – 1 Kor. 13, 8 – trwa natomiast ciągle w postaci spisanego Słowa Bożego – Biblii.

  1. Aniołowie

w oryginale hebrajskim słowo „Elohim” znaczy „mocarze Boży.” Aniołowie są nieśmiertelnymi stworzeniami, które wykonują Boże dzieła. Przez anioły Bóg stworzył ziemię i człowieka. W I Księdze Mojżeszowej, w rozdziale 1. słowo „Bóg” w hebrajskim oryginale oddane jest przez Elohim.

  • Aniołowie są Bożymi posłańcami – Ps. 103, 20–21;
  • Mają duchową naturę – Ps. 104, 4;
  • Są nieśmiertelni – Łuk. 20, 36;
  • Aniołowie, jak i człowiek, uczynieni są na obraz Boga – I Mojż. 1, 26;
  • Widywano ich na ziemi – I Mojż. 18, 1–2; 18, 8–9; 19, 1–2; Dz. 10, 30;
  • Nieustannie czuwają nad ziemią – Hebr. 1, 14; Ps. 34, 7;
  • Często mówi się o nich jako o samym Bogu, ponieważ poprzez nich dokonują się dzieła Boże – I Mojż. 3, 1–4; 23, 20–21.

Pytania kontrolne

  1. Jaką naturę ma Bóg?
  2. Czy Bóg jest w trzech osobach?
  3. Przytocz odpowiedni werset potwierdzający jedność Boga.
  4. Czy człowiek został stworzony na Boże podobieństwo?
  5. Wskaż kilka dowodów Bożej wielkości i mocy.
  6. Czy Bóg jest wszechobecny?
  7. Wymień kilka cech Boga.
  8. Gdzie mieszka Bóg?
  9. Jak powinniśmy czcić Boga?
  10. Czym jest duch Boży?
  11. Co stałoby się, gdyby Bóg zabrał swego ducha?
  12. Co to jest duch święty?
  13. Czy duch święty jest osobą?
  14. Dlaczego Bóg dał swego ducha?
  15. Czy dziś ktokolwiek posiada ducha świętego?
  16. Kim są aniołowie?
  17. Jaka jest natura aniołów?
  18. Jaką aniołowie mają postać?
  19. Podaj jakikolwiek przykład, kiedy aniołowie byli widziani na ziemi.
  20. Jakie zadanie mają aniołowie w dzisiejszych czasach?

[1] Słowo „święty” oznacza odłączony, oddzielony, przeznaczony dla Boga