Syn Dworzanina

W ewangeliach synoptycznych (Mateusza, Marka, Łukasza), Jezus dokonuje cudów wtedy, gdy spotyka się z wiarą; Mat. 9:22, 15:28, Mk. 2:5, Mk. 5:34, Mk. 10:52, Łk. 7:50 W ewangelii Jana cuda maja prowadzić do wiary, lub ją pogłębić J. 20:31. Dzisiaj, będziemy pogłębiać i rozwijać naszą wiarę. Odczytajmy tekst J. 4:43-54. …………….. Jeśli chodzi o strukturę odczytanego tekstu, to jest ona taka sama jak przy opowiadaniu cudu w Kanie Galilejskiej. Spójrzmy;

– niepokój; niepokój pana, lub panny młodej z powodu braku wina vs niepokój ojca o chorego, prawdopodobnie jedynego syna; J. 2:3 A gdy zabrakło wina, rzekła matka Jezusa do niego: Wina nie mają. vs J. 4:47 Gdy ten usłyszał, iż Jezus przyszedł z Judei do Galilei, udał się do niego i prosił, aby wstąpił i uzdrowił jego syna, gdyż był bliski śmierci.

– Jezus zachowuje dystans; J. 2:4 I rzekł do niej Jezus: Czego chcesz ode mnie, niewiasto? Jeszcze nie nadeszła godzina moja. vs. J.4:48 Wtedy Jezus rzekł do niego: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie. Dwie bardzo tajemnicze odpowiedzi. Jednak w końcowym etapie Jezus wysłuchuje prośby.

– w obu sytuacjach widzimy naleganie potrzebujących; J. 2:5 Rzekła matka jego do sług: Co wam powie, czyńcie! vs. J. 4:49 Rzecze do niego dworzanin: Panie, wstąp, zanim umrze dziecię moje. Wrócimy jeszcze do tekstu, bo słowa cyt Biblia Tysiąclecia Panie, przyjdź zanim umrze moje dziecko – może być dramatycznym krzykiem ojca ludzkości…Abrahama, który dostrzega śmiertelne zagrożenie, wpisane w ludzką naturę. Kiedy utożsamimy dworzanina królewskiego z Abrahamem lub Adamem, otwiera się przed nami nowy horyzont. Jeżeli jest to wołanie ojca ludzkości, to tym bardziej modlitwa, która powinna być naszym wołaniem.

– Polecenie. Jezus daje wskazówkę, żeby spełnić prośbę; sługom J. 2:7-8  Rzecze im Jezus: Napełnijcie stągwie wodą! I napełnili je aż po brzegi. (8) Potem rzekł do nich: Zaczerpnijcie teraz i zanieście gospodarzowi wesela! A oni zanieśli. vs. Dworzaninowi J. 4:50  Rzecze mu Jezus: Idź, syn twój żyje.

– Wykonanie polecenia; Rozmówca wykonuje polecenie Jezusa; słudzy napełnili stągwie wodą, zaczerpnęli wody i zanieśli staroście weselnemu J. 2:8-9; Dworzanin wierzy słowu Jezusa i udaje się do siebie.

– weryfikacja; treść cudu zostaje potwierdzona przez osobę trzecia; Starosta weselny stwierdza, że woda jest wybornym winem; słudzy Dworzanina wychodzą na spotkanie i oznajmiają, że jego syn żyje.

– na koniec – skutek znaku; J.2:11 Uczniowie uwierzyli w Niego vs J. 4:53 Dworzanin uwierzył i cała jego rodzina.

W synoptycznym opowiadaniu o uzdrowieniu sługi setnika, główną myśl zawiera zdanie Jezusa Mat. 8:10 Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam, u nikogo w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazłem. Wiara pogan przewyższa wiarę Żydów? Galilejczyczy przyjmują Jezusa, gdyż widzieli znaki dokonane przez niego w Jerozolimie. Kiedy urzędnik królewski (Ew J.4) usłyszał o tych znakach, prosi Jezusa o uzdrowienie syna. Dalszy ciąg opowiadania u Jana idzie po linii scenariusza zawartego w opisie uzdrowienia córki Syrofenicjanki Mk. 7:24-30 (odczyt). Na prośbę urzędnika królewskiego Jezus odpowiada Jeżeli nie ujrzycie znaków i cudów, to nie uwierzycie. Wypowiedź ta pełni analogiczną funkcję, jak słowa skierowane do Syrofenicjanki „Pozwól wpierw nasycić się dzieciom”  Te wypowiedzi pozwalają na odkrycie wiary tych osób. Urzędnik królewski nalega i otrzymuje odpowiedź „Idź, syn Twój żyje”, a  Syrofenicjanka która nalega, otrzymuje odpowiedź „Idź, zły duch opuścił twoją córkę” Oboje wracają do domu, on zastaje syna żywego, a ona zastaje dziecko leżące na łóżku, a zły duch odszedł. Ogólna myśl jest taka, że poganin otrzymuje dowód na niezawodność słowa Jezusa. Pamiętajmy, że Jezus jest posłany do owiec, które poginęły z domu Izraela Mat. 15:24.

Dworzanin związany jest z dworem królewski Heroda Antypasa. Wnioskujemy to z użytego słowa określenie dworzanina „basilikos” – człowiek związany z królem. Jedyny syn dworzanina (słowo hyios z rodzajnikiem) jest śmiertelnie chory. Na płaszczyźnie symbolicznej kresem ludzi tego świata jest śmierć. Mamy spotkanie Zbawiciela świata i człowiekiem tego świata. Zwrot znaki i cuda stanowi formułę tego co Bóg uczynił dla swojego ludu. 2 Moj. 7:3 Lecz ja znieczulę serce faraona i uczynię wiele znaków moich i cudów moich w ziemi egipskiej. O ile znaki wskazują na miłość tego kto interweniuje, o tyle cuda wskazują na Jego moc. Jezus karci tego, kto żąda cudownego znaku Mat. 12:38. Wiara polega nie na proszeniu o kumulację znaków w celu bałwochwalczego kultu, lecz na wierze w Boga. W ewangelii Jana czytamy, że Jezus uczynił wiele znaków, ale zapisano niektóre i to one powinny wystarczyć do wiary, że Jezus Chrystus jest Mesjaszem.

Wyrażenie „Panie, przyjdź” Biblia Tysiąclecia przywołuje wołanie psalmistów do Boga o pomoc w przeciwnościach. W ustach urzędnika, śmierć kończy wszelkie nadzieje. Na oznaczenie syna używa zdrobniałego słowa paidion – dzieciątko, maleństwo, które oznacza także sługę 49. To dla nas oznacza, że w obliczu śmierci wszyscy są równi, mali i bezradni, sługa, urzędnik, czy król.

Warto zwrócić uwagę, że uzdrowienie syna urzędnika następuje po dwóch dniach J.4:43, a przemiana wody w wino, następuje 3 dnia J.2:1. I co ważniejsze, te wskazówki prowadzą nas do-uwaga! Oz.6:2 Po dwóch dniach wskrzesi nas do życia, trzeciego dnia podniesie nas i będziemy żyli przed jego obliczem.

Widzimy, że istnieje wiara bałwochwalcza, polegająca na szukaniu, znaków, cudów, którą Jezus gani. Istnieje wiara początkowa, lub niedoskonała, która wierzy dlatego, że widzi, tak jak uczniowie w Kanie. Istnieje wiara wprost uzależniona od widzenia- przykład niewiernego Tomasza, ale w końcu pojawia się wiara człowiek, który wierzy słowu! Wiara bez widzenia znaków i cudów. Pamiętamy Jonasza?  Ile Jonasz dokonał znaków i cudów w Niniwie??

Zwróćmy uwagę na godzinę cudu. W scenie spotkania Jezusa z Samarytanka Jezus jest zmęczony, czytamy tam o godzinie szóstej, liczba sześć to liczba człowieka, szósty dzień to dzień w którym został stworzony człowiek. Szósta godzina symbolizuje słabość, godzina w której nieprzyjaciele wydadzą Jezusa na śmierć J.19:14. Natomiast godzina siódma, to godzina w której Jezus leczy, siedem symbolizuje doskonałość i pełnię. Leczy za pomocą swojego słowa. Jezus objawia się tu jako definitywny zwycięzca śmierci! Mamy przedstawione dwa znaki w Kanie; przemiana wody w wino i uzdrowienia dworzanina królewskiego.

Cud dokonany „na odległość” miał podwójny skutek; dał wiarę ojcu, a synowi zdrowie.

Postać ojca jako archetyp wiary.

Kto to jest ojciec?? W kontekście semickim, w jakim Ewangelia Jana powinna być czytana, „ojcem” w pełnym tego słowa znaczeniu jest oczywiście…Abraham. I rzeczywiście sięgając do ST, odkrywamy, że Jan wkłada w usta urzędnika królewskiego prośbę o życie syna, prawdopodobnie mając na myśli ojca, Abrahama. To przecież jak pamiętamy to ten patriarcha, ufając słowu Boga, wykazał tyle odwagi, wolności, spontaniczności i prostoty, by zostawić swój kraj, ojczyznę i dom swojego ojca i udać się do ziemi wskazanej mu przez Boga. 1 Mój.12:1-3 I rzekł Pan do Abrama: Wyjdź z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci wskażę. A uczynię z ciebie naród wielki i będę ci błogosławił, i uczynię sławnym imię twoje, tak że staniesz się błogosławieństwem. I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a przeklinających cię przeklinać będę; i będą w tobie błogosławione wszystkie plemiona ziemi. I co zrobił Abraham? Uwierzył słowu i wyruszył w drogę.

I uwierzył on sam i cała jego rodzina. J.4:53 W całej jego rodzinie, moglibyśmy widzieć „ludy całej ziemi”. A że taka interpretacja jest uzasadniona, odczytajmy Rzym. 4:13,16,17,18 Albowiem nie na podstawie zakonu była dana obietnica Abrahamowi bądź jego potomstwu, że ma być dziedzicem świata, lecz na podstawie usprawiedliwienia z wiary. .. Przeto obietnica została dana na podstawie wiary, aby była z łaski i aby była zapewniona całemu potomstwu, nie tylko temu, które polega na zakonie, ale i temu, które ma wiarę Abrahama, ojca nas wszystkich, jak napisano: Ustanowiłem cię ojcem wielu narodów, zapewniona przed Bogiem, któremu zaufał, który ożywia umarłych i który to, czego nie ma, powołuje do bytu Abraham wbrew nadziei, żywiąc nadzieję, uwierzył, aby się stać ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co powiedziano: Takie będzie potomstwo twoje. W wołaniu urzędnika królewskiego, ojca dziecka, dostrzegamy również wołanie Abrahama „Panie przyjdź zanim umrze moja zdolność rodzenia” Istnieje ponadto inny tekst, który jeszcze wyraźniej utożsamia ojca dziecka z Abrahamem. Przeczytajmy; 1Moj. 22:1-3 Po tych wydarzeniach wystawił Bóg Abrahama na próbę i rzekł do niego: Abrahamie! A on odpowiedział: Otom ja. I rzekł: Weź syna swego, jedynaka swego, Izaaka, którego miłujesz, i udaj się do kraju Moria, i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem. Wstał tedy Abraham wczesnym rankiem, osiodłał osła swego i wziął z sobą dwóch ze sług swoich i syna swego Izaaka, a narąbawszy drew na całopalenie, wstał i poszedł na miejsce, o którym mu powiedział Bóg. Znów całkowita otwartość Abrahama na słowo Boga. Uwierzył słowu i wyruszył w drogę. Kontynuujmy lekturę księgi rodzaju; 1Moj. 22:8-12 Abraham odpowiedział: Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój. I szli obaj razem. A gdy przybyli na miejsce, o którym mu Bóg powiedział, zbudował tam Abraham ołtarz i ułożył drwa. Potem związał syna swego Izaaka i położył go na ołtarzu na drwach.  I wyciągnął Abraham swoją rękę, i wziął nóż, aby zabić syna swego. Stop! W tym momencie spróbujmy wejść w serce ojca Abrahama. Abraham, wykonuje proste czynności; buduje ołtarz, układa na nim drwa, związuje syna, kładzie go na ołtarzu, na tych drwach. Lecz co może w tym momencie dziać się w sercu Abrahama??!!! Czy w tym momencie Abraham w sercu swoim nie modli się; Panie, zstąp zanim umrze moje dziecko! Co za modlitwa. Panie przyjdź zanim zadam śmiertelny cios dziecku! I dalej czytamy;  Lecz anioł Pański zawołał nań z nieba i rzekł: Abrahamie! Abrahamie! A on rzekł: Otom ja! I rzekł: Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic, bo teraz wiem, że boisz się Boga, gdyż nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego. Oto odpowiedź. Przychodzi ona w próbie wiary, po pełnym udręki błaganiu ojca. Aby jeszcze głębiej wniknąć w to wołanie ojca, wysłuchajmy listu do Hebr.11:17-19  Przez wiarę Abraham przyniósł na ofiarę Izaaka, gdy był wystawiony na próbę, i ofiarował jednorodzonego, on, który otrzymał obietnicę, do którego powiedziano: Od Izaaka nazwane będzie potomstwo twoje. Sądził, że Bóg ma moc wskrzeszać nawet umarłych; toteż jakby z umarłych, mówiąc obrazowo, otrzymał go z powrotem. Nagroda wiary? Czy nagroda za wiarę? W tłumaczeniu Biblii Tysięclecia i dlatego odzyskał go, jako podobieństwo [śmierci i zmartwychwstania Chrystusa] Podobieństwo, symbol, oznacza to, że chodzi o archetyp każdego ojca, który chciałby odzyskać swojego jedynaka z rąk Boga. Inaczej. W jakiej mierze jesteśmy w stanie ofiarować własne dzieci dla zachowania wierności słowu Boga, jesteśmy również zdolni otrzymać je na nowo, jako bezinteresowny dar od samego Boga. To trochę prowokacja. Bo któż z nas nie jest ojcem samego siebie? Któż z nas nie jest wezwany, by w imię wierności słowu Pana, całkowicie oddać życie w Jego ręce. W tym miejscu można przywołać werset z Ew .  Mt. 16:25 Bo kto by chciał życie swoje zachować, utraci je, a kto by utracił życie swoje dla mnie, odnajdzie je.

Modlitwa wiary przy chrzcie;

Chrzest naszych dzieci można streścić w modlitwie ojca dziecka „Panie, zstąp zanim umrze moje dziecko”  a Pan przyszedł i powiedział; „Idź syn/córka twój żyje”. Dalszy ciąg modlitwy powinien odnosić się do nas; „I uwierzył słowu Jezusa” My uwierzyliśmy, Pan zstąpił. Otrzymaliśmy Słowo ożywiające w ramach chrztu. On wysłuchał modlitwy, mówiąc „Idź syn twój żyje” Nam pozostaje naśladować wiarę urzędnika królewskiego, powinniśmy pokładać nadzieję w ożywiającej mocy Słowa. Wówczas nasze oczy ujrzą owocność Słowa i… I uwierzył on sam i cała jego rodzina. Rodzina nasza, ale i rodzina na całej ziemi, wszyscy ludzie.

I na koniec;

Dla uważny czytelników ewangelii Jana 4:43-54;

Dalszy kontekst paschalny omawianego fragmentu, związany, już nie tyle ze świętem żydowskim Paschą, które oczywiście jest nadal pośrednio obecne, ale z Paschą (śmiercią i zmartwychwstaniem) naszego Pana. Będziemy potrzebować pomocy ewangelisty Marka, ale wpierw przyjrzyjmy się wersetowi J.4:47 Gdy ten usłyszał, iż Jezus przyszedł z Judei do Galilei, to samo wyrażenie powraca w wersecie 54  To był drugi cud, który uczynił Jezus, gdy powrócił z Judei do Galilei. Pierwszym był cud przemiany wody w wino. W ewangelii Marka po zmartwychwstaniu Jezusa kobiety otrzymują zadanie, które polega na powiedzeniu jego uczniom Mk.16:7 Ale idźcie i powiedzcie uczniom jego i Piotrowi, że was poprzedza do Galilei; tam go ujrzycie, jak wam powiedział. Być może, tajemnicza podróż z Judei do Galilei odnosi się do wędrówki Jezusa już Zmartwychwstałego, a Jego wzmianka o Słowie posiada bardzo konkretne znaczenie paschalne i być może w takim kontekście rozumiał je urzędnik królewski. Rzeczywiście bowiem urzędnik zwraca się do Jezusa w następujących słowach; J.4:49 Rzecze do niego dworzanin: Panie (Kyrie), wstąp, zanim umrze dziecię moje.  Urzędnik królewski mógł przypisać Jezusowi tytuł Kyrios w połączeniu z przejściem od śmierci do życia dopiero po Jego zmartwychwstaniu. Więc mamy odniesienie do Paschy Pana. Więc prośba urzędnika być może jest już skierowana do zmartwychwstałego Jezusa. „Panie, przyjdź zanim umrze moje dziecko”

Dziękuję

Br Dominik Kokoszka