Biblijne prawdy wiary

Deklaracja biblijnych prawd wiary przyjęta przez społeczność Braci w Chrystusie

Wspólnota Braci i Sióstr w Panu Jezusie Chrystusie opiera się na jedności przekonań dotyczących podstawowych prawd wiary. Apostoł Jan napisał: „Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On (Bóg) sam jest w światłości, społeczność mamy ze sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna Jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (1J.1;7). Aby ta społeczność mogła zaistnieć, konieczne jest określenie doktryn uznawanych za prawdziwe, by w ten sposób zapobiec jakimkolwiek nieporozumieniom.
Przedstawione wyznanie wiary zostało przyjęte przez wspólnotę Chrystadelfian (Braci w Chrystusie) w roku 1886. Uzupełniono je o dodatki dotyczące: służby w siłach zbrojnych, małżeństwa i rozwodu – wynikało to z powstałych w późniejszym czasie okoliczności.

Wyznanie jednej wiary stanowiące podstawę wspólnoty Chrystadelfian wraz z wyszczególnieniem doktryn, które należy odrzucić.

Podstawa wiary
Biblia, składająca się z Pism Mojżesza, Proroków i Apostołów, jest jedynym współcześnie istniejącym i dostępnym nam źródłem wiedzy o Bogu i Jego zamiarach. Księga ta powstała całkowicie pod natchnieniem Boga i w konsekwencji nie zawiera żadnych błędów w którejkolwiek części, z wyjątkiem tych, które mogą być wynikiem błędnego przepisywania bądź tłumaczenia.
(2Tym.3;16, 1Kor.2;13, Hbr.1;1, 2P.1;21, 1Kor.14;37, Neh.9;30, J.10;35)

Prawdy, które przyjmujemy

1. Jedynym prawdziwym Bogiem jest JAHWE, Ten, który objawił się przez aniołów Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi oraz Mojżeszowi w płonącym krzaku i na górze Synaj; ten, który objawił siebie samego w Jezusie Chrystusie jako najwyższego, samoistnego Boga. JEDYNY OJCIEC, zamieszkujący w niedostępnej światłości, jest jednak obecny wszędzie Swoim Duchem. Bóg swoją mocą stworzył „niebo i ziemię i wszystko co na nich jest”.
(Iz.40;13-25, 43;10-12, 44;6-8, 45;5, 46;9-10, Job. rozdz:38, 39,40, 5Moj.6;1, Mar.12;29-32, 1Kor.8;4-6, Ef.4;6, 1Tym.2;5, Neh.9;6, Job.26;13, Ps.124;8, 146;6, 148;5, Iz.40;26-27, Jer.10;12-13, 27;5, 32;25, 51;15, Dz.Ap.14;15,17;24, 1Kr.29;11-14, Ps.62;11, 145;3, Iz.26;4, 40;26, Job.9;4, 36;5, Ps.92;5, 104;24, 147;4-5, Iz.28;29, Rz.16;27, 1Tym.1;17, 2Kr.16;9, Job.28;24, 34;21, Ps.33;13-14, 44;21, 94;9, 139;7-11, Jer.23;24, 32;19, Am.9;2-3, Dz.Ap.17;27-28, Ps.123;1, 1Król.8;30-39,43-49, Mat.6;9, 1Tym.1;17, 6;15-16)

2. Jezus z Nazaretu był Synem Bożym, poczętym z dziewicy Marii przez Ducha Świętego (tj. bez udziału mężczyzny) i namaszczonym Nim bez miary podczas chrztu.
(Mat.1;23, 1Tym.3;16, Dz.Ap.2;22-36, Mat.1;18-25, Łk.1;26-35, Gal.4;4, Iz.7;14, Mat.3;16-17, Iz.11;2, 42;1, J.3;34, 7;16, 8;26-28, 14;10-24)

3. Przyczyną, dla której narodził się Jezus z Nazaretu, był stan, w jakim znalazła się ludzkość w konsekwencji upadku pierwszego człowieka w Edenie.
(1Kor.15;21-22, Rz.5;12-19, 1Moj.3;19, 2Kor.5;19-21)

4. Pierwszym człowiekiem był Adam, którego Bóg stworzył z „prochu ziemi” jako „duszę żyjącą”. Adam jako istota ludzka był „bardzo dobry” (ze swej natury nie był on doskonały). Bóg dał mu prawo, którego przestrzeganie było warunkiem życia.
(1Moj.2;7, 18;27, Job.4;19, 33;6, 1Kor.15;46,49, 1Moj.2;17)

5. Adam złamał to prawo, został uznany za niegodnego nieśmiertelności i skazany na to, by „wrócić do prochu ziemi” z którego został stworzony. Ten wyrok dotknął nie tylko osobę Adama, lecz również przyszłe pokolenia.
(1Moj.3;15-19,22-23, 2Kor.1;9, Rz.7;24, 2Kor.5;2-4, Rz.7;18-23, Gal.5;16-17, Rz.6;12, 7;21, J.3;6, Rz.5;12, 1Kor.15;22, Ps.51;5, Job.14;4)

6. Bóg nie uchybiając swej sprawiedliwości i prawu: „za grzech jest śmierć”, w swej dobroci przedsięwziął plan ratunku dla ludzi, który ostatecznie ma ich uczynić bezgrzesznymi i nieśmiertelnymi istotami na ziemi.
(Obj.21;4, J.3;16, 2Tym.1;10, 1J.2;25, 2Tym.1;1, Tyt.1;2, Rz.3;26, J.1;29)

7. Bóg rozpoczął realizację tego planu dając obietnice Adamowi, Abrahamowi i Dawidowi. Więcej szczegółów dotyczących swego zamierzenia Bóg objawił poprzez proroków.
(1Moj.3;15, 22;18, Ps.89;34-37, 33;5, Oz.13;14, Iz.25;7-9, 51;1-8, Jer.23;5)

8. Obietnice te odnosiły się do Jezusa Chrystusa, który miał być potomkiem (nasieniem) Abrahama i Dawida. Choć posiadał ich grzeszną naturę, miał otrzymać prawo do zmartwychwstania przez doskonałe posłuszeństwo, a przez swą śmierć miał znieść prawo potępienia i śmierci dla Niego samego i wszystkich, którzy uwierzą i będą Mu posłuszni.
(1Kor.15;45, Hbr.2;14-16, Rz.1;3, Hbr.5;8-9, 1;9, Rz.5;19-21, Gal.4;4-5, Rz.8;3-4, Hbr.2;15, 9;26, Gal.1;4, Hbr.7;27, 5;3-7, 2;17, Rz.6;9-10, Dz.Ap.13;34-37, Obj.1;18, J.5;21-22, 26-27, 15;3, Obj.2;7, 3;21, Mat.25;21, Hbr.5;9, Mar.16;16, Dz.Ap.13;38-39, Rz.3;22, Ps.2;6-9, Dan.7;13-14, Obj.11;15, Jer.23;5, Zach.15;9, Ef.1;9-10)

9. Ta misja wymagała, aby Chrystus został poczęty z kobiety (ludzkiej matki), by mógł być współuczestnikiem naszej ludzkiej natury (naszego potępienia). Mimo to, pozostał On bez grzechu. Jezus był jedynym człowiekiem, który stał się godnym zmartwychwstania jako sprawiedliwy przed Bogiem. Śmierć Chrystusa była skutkiem natury, którą posiadał (umarł, gdyż był człowiekiem).
(Mat.1;18-25, Łk.1;26-35, Gal.4;4, Iz.7;14, Rz.1;3-4, 8;3, 2Kor.5;21, Hbr.2;17, 4;15)

10. Ponieważ Bóg począł Jezusa i objawił w Nim swą moc (Ducha Świętego), Chrystus został nazwany „Immanuel”, tzn. „Bóg z nami”, Bóg objawiony w ciele. Chrystus miał jednak w czasie swojego życia naturę śmiertelnego człowieka, ponieważ narodził się z kobiety, z domu i rodu Dawida. Dlatego też doświadczył On wszystkich skutków nieposłuszeństwa Adama (z wyjątkiem grzechu), łącznie ze śmiercią, która jest udziałem wszystkich ludzi.
(Mat.1;23, 1Tym.3;16, Hbr.2;14, Gal.4;4, Hbr.2;17)

11. Poselstwo jakie Jezus miał od Boga dla swoich braci Żydów, było wezwaniem do nawrócenia się i porzucenia wszelkich złych uczynków. Chrystus potwierdził, że jest obiecanym Synem Boga i królem narodu żydowskiego. Głosił On „dobrą nowinę” (ewangelię), że Bóg przez Niego odbuduje swoje królestwo i wypełni wszystko, co zapowiedzieli natchnieni prorocy.
(Mar.1;15, Mat.4;17, 5;20-48, J.10;36, 9;35, 11;27, 19;21, 1;49, Mat.27;11-42, J.10;24-25, Mat.19;28, 21;42-43, 23;38-39, 25;14 do końca, Łk.4;43, 13;27-30, 19;11-27, 22;28-30, Mat.5;17, Łk.24;44)

12. Za głoszenie tej nauki Jezus został zabity przez Żydów i Rzymian, którzy w rzeczywistości byli tylko narzędziami w rękach Boga. Potępienie „grzechu w ciele” przez ofiarowanie „raz na zawsze” ciała Jezusa było świadectwem Bożej sprawiedliwości i podstawą odpuszczenia grzechów. Wszyscy, którzy przystąpią do Boga przez ukrzyżowanego i zmartwychwzbudzonego Chrystusa, przedstawiciela upadłej i grzesznej ludzkości, uzyskają przebaczenie. W tym sensie krew Jezusa oczyszcza z grzechu.
(Łk.19;47, 20;1-26, J.11;45-53, Dz.Ap.10;38-39, 13;26-29, 4;27-28, Rz.8;3, Hbr.10;10, Rz. 3;25, Dz.Ap.13;38, 1J.1;7, J.14;6, Dz.Ap.4;12, 1P.3;18, 2;24, Hbr.9;14, 7;27, 9;26-29, Gal.1;4, Rz.3;25, 15;8, Gal.3;21-22, 2;21, 4;4-5, Hbr.9;15, Łk.22;20, 24;26,46-47, Mat.26;28)

13. Bóg wzbudził Chrystusa z martwych, trzeciego dnia po Jego śmierci, wywyższył go i wyniósł „na niebiosa” jako pośrednika-kapłana między Bogiem a ludźmi, którzy przez wiarę i posłuszeństwo prawdzie mają dostąpić zbawienia.
(1Kor.15;4, Dz.Ap.10;40, 13;30-37, 2;24-27, 4;27)

14. Pośrednictwo i kapłaństwo Chrystusa nie obejmuje „całego świata” ani tych, którzy tkwią w całkowitym nieposłuszeństwie. Jezus wstawia się za swoimi „braćmi”, którzy popełniwszy grzech, wyznali go i odwrócili się od niego.
(Łk.24;51, Ef.1;20, Dz.Ap.5;31,1Tym.2;5, Hbr.1;8, Dz.Ap.15;14, 13;39, Hbr.4;14-15, J.17;9, Hbr.10;26, 1J.2;1)

15. Jezus posłał swych apostołów, by głosili dobrą nowinę o „zbawieniu w Nim”, gdyż jest On jedynym, przez którego człowiek może dostąpić zbawienia.
(Dz.Ap.1;8, Mat.28;19-20, Łk.24;46-48, Dz.Ap.26;16-18, 4;12)

16. Drogą do zbawienia jest wiara w ewangelię i chrzest przez zanurzenie w wodzie oraz zachowywanie wszystkiego, co nakazał Jezus. Tylko ci, którzy przestrzegają przykazań Chrystusa zostaną nazwani „Jego przyjaciółmi”.
(Dz.Ap.13;48, 16;31, Mar.16;16, Rz.1;16, Dz.Ap.2;38,41, 10;47, 8;12, Gal.3;27-29, Rz.6;3-5, 2;7, Mat.28;20, J.15;14)

17. Ewangelia jest „dobrą nowiną o Królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa”.
(Dz.Ap.8;12, 19;8,10,20, 28;30-31)

18. „Dobra nowina o Królestwie Bożym” jest oparta o pisma proroków i apostołów. Kolejne punkty opisują je szczegółowo.

19. Bóg ustanowi Królestwo na ziemi, które „zwycięży” inne, zmieniając je w „Królestwo naszego Pana”.
(Dan.2;44,7;13-14, Obj.11;15, Iz.32;1,6, 2;3-4, 11;9-10)

20. By dokonać tego dzieła, Bóg pośle Jezusa Chrystusa na Ziemię „przy końcu czasów pogan”.
(Dz.Ap.3;20-21, Ps.102;16,21, 2Tym.4;1, Dz.Ap.1;9,11, Dan.7;13)

21. Królestwo ustanowione przez Chrystusa będzie odnowionym królestwem Izraela w ziemi oddanej „na wieki” Abrahamowi i jego „nasieniu” (potomstwu).
(Mich.4;6-8, Am.9;11,15, Ez.37;21-22, Jer.23;3,8, 1Moj.13;14,17, Hbr.11;8-9, Gal.3;16, 3Moj.26;42, Mich.7;20)

22. Restauracja Królestwa Izraela spowoduje zebranie i osiedlenie się rozproszonego „narodu wybranego” – Żydów w „kraju ich ojców”. Jerozolima stanie się „tronem Pana” i stolicą całej ziemi.
(Iz.11;12, Jer.31;10, Zach.8;8, Ez.36;34,36, Iz.51;3, 60;15, 62;4, Jer.3;17, Mich.4;7,8, Joel.3;17, Iz.24;23)

23. W tak ustanowionym Królestwie rządy sprawować będą wzbudzeni z martwych i pozostający przy życiu, przemienieni „bracia Chrystusa” ze wszystkich pokoleń. Wraz z Chrystusem staną się „nasieniem (potomstwem) Abrahama”, w którym „błogosławione będą wszystkie narody”.
(Dan.12;2, Łk.13;28, Obj.11;18, 1Tes.4;15-17, J.5;28-29, 6;39-40, Łk.14;14, Mat.25;34,36)

24. W czasie przyjścia Chrystusa, jeszcze przed ustanowieniem Królestwa, wszyscy odpowiedzialni przed Bogiem, (tzn. ci którym została objawiona Jego wola), zarówno umarli jak i żyjący, posłuszni i nieposłuszni, będą musieli „stanąć przed sądem Chrystusowym”, aby każdy „odebrał zapłatę za swoje uczynki”.
(2Kor.5;10, 2Tym.4;1, Rz.2;5-6,16, 14;10-12, 1Kor.4;5, Obj.11;18)

25. Nieposłuszni zostaną skazani na hańbę i „drugą śmierć”. Posłuszni otrzymają nieśmiertelność i zostaną wywyższeni, by rządzić z Jezusem jako dziedzice Królestwa.
(Mat.7;26, 8;12, 25;20, Dan.12;2, Gal.1;8, 5;21, 2Tes.1;8, Hbr.10;26-28, 2P.2;12, Obj.21;8, Mal.4;1, Ps.37;30-38, 1Kor.15;51-55, 2Kor.5;1-4, Jak.1;12, Rz.2;7, J.10;28, Mat.5;5, Ps.37;9,22,29, Obj.5;9, Dan.7;27, 1Tes.2;12, 2P.1;11, Obj.3;21, 2Tym.2;12, Obj.5;10, Ps.49;7-9, Łk.22;29-30)

26. Tak ustanowione Królestwo Boże będzie trwało „tysiąc lat”, w czasie których mieszkańcy ziemi będą nadal poddani grzechowi i śmierci, jednak w zdecydowanie mniejszym stopniu niż obecnie.
(Obj.20;7-9, 12;15, Iz.65;20, Ez.44;25, 1Kor.15;24,29)

27. Wówczas to ustanowione zostanie „prawo dla narodów”, którego rezultatem będzie zaprzestanie wojen „aż po krańce ziemi” i „napełnienie ziemi poznaniem chwały Jahwe”.
(Mich.4;2, Iz.42;4, 11;2-5, 2;4, Hab.2;14)

28. Celem ustanowienia Królestwa Jezusa Chrystusa będzie pokonanie „wszystkich wrogów”, a w końcu samej śmierci – przez ukazanie narodom „drogi życia”, na którą będą mogły wstąpić.
(1Kor.15;25-26, Obj.21;4, 20;12-15, Iz.25;6-8)

29. Przy końcu „tysiącletniego” Królestwa nastąpi powszechne zmartwychwstanie i sąd, a po nim ostateczna zagłada grzeszników i obdarzenie nieśmiertelnością tych, którzy okazali się godnymi życia wiecznego w czasie istnienia Królestwa.
(Obj.20;11-15, 1Kor.15;24)

30. Wówczas Jezus odda swą władzę Ojcu, który objawi się jako „wszystko we wszystkim”. Grzech i śmierć przestaną istnieć, a ludzkość odnowi swój związek z Bogiem.
(1Kor.15;28)

Doktryny, które odrzucamy:

  1. Biblia jest dziełem tylko częściowo natchnionym przez Boga, bądź zawiera błędy w natchnionym tekście.
  2. Bóg jest trójosobowy (tzw. trójcą).
  3. Syn Boży istniał zawsze z Ojcem.
  4. Chrystus narodził się będąc „wolnym” od konsekwencji grzechu Adama (tj. bez skażenia natury).
  5. Natura Chrystusa była doskonała.
  6. Duch Święty jest odrębną w stosunku do Ojca osobą (tzw. trzecią osobą trójcy).
  7. Człowiek ma nieśmiertelną duszę.
  8. Po śmierci istnieje świadomość człowieka.
  9. Umarli grzesznicy będą cierpieć wieczne męki w piekle.
  10. Po śmierci sprawiedliwi wstąpią do nieba.
  11. Diabeł jest nadnaturalną istotą (upadłym aniołem).
  12. Królestwem Bożym jest kościół.
  13. Ewangelia (dobra nowina) dotyczy tylko śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
  14. Chrystus nie powróci na ziemię aż do końca okresu milenijnego.
  15. W czasie swojego przyjścia Chrystus nie będzie sądził „świętych”, lecz jedynie ich nagradzał.
  16. Zmartwychwstanie jest tylko dla pobożnych (wiernych).
  17. Umarli powstaną z martwych jako nieśmiertelni.
  18. Narody żyjące w czasie tysiącletniego Królestwa będą nieśmiertelne.
  19. Prawo Mojżesza jest wiążące dla wyznawców Ewangelii.
  20. Zachowywanie niedzieli jest obowiązkiem chrześcijan.
  21. Chrzest dzieci przez pokropienie (polanie) jest nauką biblijną.
  22. Osoby upośledzone umysłowo, poganie i małe dzieci będą zbawione.
  23. Człowiek może dostąpić zbawienia bez przyjęcia Ewangelii, przez swą moralność i szczerość.
  24. Można być zbawionym jedynie przez wiarę w Ewangelię, bez posłuszeństwa przykazaniom Chrystusa.
  25. Człowiek nie może uwierzyć, jeśli nie posiada darów Ducha Bożego.
  26. Ludzie są predestynowani do zbawienia.
  27. Człowiek nie ma grzesznej natury.
  28. Józef był rzeczywistym ojcem Jezusa.
  29. Ziemia będzie zniszczona.
  30. Chrzest nie jest konieczny, by być zbawionym.
  31. Znajomość biblijnej prawdy nie jest konieczna, by przyjąć chrzest.
  32. Niektóre gatunki mięsa (np. wieprzowina) należy odrzucić jako nieczyste.
  33. Anglicy są spadkobiercami „dziesięciu plemion Izraela”, a ich dobrobyt jest wypełnieniem obietnic dotyczących Efraima.
  34. Zawarcie związku małżeńskiego z osobą niewierzącą pozostaje w zgodzie z prawem Bożym.
  35. Wierzący mogą służyć w armii, policji, angażować się w politykę oraz dochodzić swoich należności na drodze sądowej.

Ponadto uznaje się, że:

a) Dochodzenie jakichkolwiek praw przed sądem, łącznie z rozwodem, jest przeciwne nauczaniu Chrystusa, dlatego powinno być odrzucone przez Jego Braci i Siostry.

b) Brat lub Siostra w Chrystusie, którzy rozwiedli się – po tym, jak stali się odpowiedzialni przed prawem Chrystusowym – i zawierają nowy związek, podczas gdy poprzedni partner żyje, popełniają cudzołóstwo. Dopóki trwa ten grzeszny związek, żadne wyznanie skruchy i nawrócenie się nie może być przyjęte przez społeczność Braci.

c) Ten, kto chce być ochrzczony i pozostaje w legalnym związku małżeńskim (mimo anulowania wcześniejszego małżeństwa) powinien być zaakceptowany na podstawie swego wyznania wiary i obietnicy przestrzegania prawa Chrystusa w tym i pozostałych aspektach.

d) Członkiem wspólnoty Braci w Chrystusie nie może być ten, kto: głosi nauki sprzeczne z przedstawionym wyznaniem wiary lub osoba, która chociaż sama nie utrzymuje przeciwnych poglądów, jest gotowa mieć społeczność z tymi, którzy tak czynią.

Opracowano na podstawie tłumaczenia:
„A Statement of the One Faith forming the „Dawn” Christadelphian Basis of Fellowship”, Nottingham, bdw.