Lekcja 7 – od Kaina do Izaaka

3900 p.n.e. – 1900 p.n.e.

  1. Kain był pierworodnym dzieckiem

Adama i Ewy. Był rolnikiem – I Mojż. 4, 2–3. Składał Bogu „ofiarę z plonów rolnych.” Nie była to ofiara właściwa, ponieważ Kain zignorował zasadę wymagającą przelania krwi jako zadośćuczynienia za grzech.  Rozgniewał się, że Bóg odrzucił jego ofiarę. Zabił swego brata. Zademonstrował w ten sposób charakterystyczne cechy grzechu: nieposłuszeństwo Bogu, złość, niszczenie tego, co jest dobre (nasienie, tj. potomstwo węża).

  1. Abel był drugim synem

Adama i Ewy. Był pasterzem. Złożył Bogu ofiarę z „pierwocin trzody”, a Bóg przyjął jego ofiarę; grzechy Abla zostały zakryte (zadośćuczynione) przez krew zwierzęcia – Hebr. 11, 4. Został zabity przez Kaina. Abel był początkiem tej linii obiecanego w Edenie potomstwa, która następnie, po jego śmierci, kontynuowana była poprzez trzeciego syna Adama, Seta – I Mojż. 4, 25; Hebr. 12, 24.

  1. Wierne potomstwo

stawało się coraz bardziej zepsute – I Mojż. 6, 1–2; aż do czasu, gdy wszyscy, z wyjątkiem Noego i jego rodziny, zostali odrzuceni przez Boga z powodu ich grzechów. Długość życia ludzkiego została skrócona do 120 lat – I Mojż. 6, 3. Bóg żałował, że stworzył człowieka – I Mojż. 6, 6–7; 11–13.

  1. Noe i jego rodzina

jako jedyni ufali Bogu. Noe został pouczony, by zbudował Arkę – I Mojż. 6, 14–22. W ciągu długiego okresu oczekiwania na mający nadejść potop, przestrogi Noego były lekceważone – Mat. 24, 36–39; Hebr. 11, 7.

  1. Potop

zniszczył wszelkie ludzkie istnienie z wyjątkiem Noego i jego rodziny, która wierzyła Bogu, poczyniła odpowiednie przygotowania i została uratowana przez wody tego samego potopu. Bóg zawarł PRZYMIERZE z Noem, w którym obiecał, że nigdy już nie zgładzi ludzkości wodami potopu i potwierdził je znakiem tęczy – I Mojż. 9, 11–17.

6. Trzej synowie Noego

dali początek nowemu rodzajowi ludzkiemu – I Mojż. 9, 19. Byli to: Sem, Cham i Jafet.

  1. Człowiek ponownie zignorował swego Stwórcę

i w swej dumie zaczął budować wysoką wieżę w Babel. Bóg rozpędził ludzi zamieszkujących Mezopotamię i rozproszył ich po całym świecie. By pogłębić to rozproszenie, Bóg pomieszał ich język – I Mojż. 11, 6–9.

  1. Bóg wybrał Abrama

(później nazwanego Abrahamem) jako jednego ze swych szczególnych sług – I Mojż. 11, 31; 12, 1–3. Z powodu wiary i wierności Abrama, Bóg zawarł z nim przymierze.

Obietnica ta składa się z dwóch części:

  • że w Abrahamie i jego potomstwie będą błogosławione wszystkie narody – I Mojż. 12, 2–3. Nasieniem, tj. potomstwem Abrahama byli Żydzi, ale mówi się tu także o szczególnym nasieniu, tj. potomku – Jezusie Chrystusie – przez którego miało przyjść to błogosławieństwo – Gal. 3, 14–16.
  •  że Abraham i jego potomkowie posiądą Kanaan na zawsze – I Mojż. 13, 14–17.

Te dwie obietnice stanowią podstawę przesłania głoszonej przez Chrystusa Ewangelii, będącej Dobrą Nowiną o Królestwie Bożym, które zostanie ustanowione na ziemi – Gal. 3, 8. Są to obietnice, w których wszyscy prawdziwi chrześcijanie muszą pokładać swoją nadzieję i wiarę – Gal. 3, 26–29; Mar. 1, 14–15; 16, 15–16; Łuk. 8, 1; Gal. 1, 8–12; Efez. 2, 11–13.

  • Abraham był przykładem WIARY i POSŁUSZEŃSTWA – Hebr. 11, 8–13; 17–19. Został nazwany „przyjacielem Boga” – Jak. 2, 23.
  • Obietnice te, znane w Nowym Testamencie jako Nowe Przymierze albo Ewangelia, nie zostały jeszcze wypełnione, ale będą, kiedy zostanie ustanowione Królestwo Boże – Hebr. 11, 39–40; Dz. 7, 5; Rzym. 4, 13–25.
  • Potwierdzeniem Przymierza jest przysięga, obrzezanie, narodziny, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa – I Mojż. 15, 8–18; 17, 9–14; Gal. 3, 17; Hebr. 6, 13–18; 9, 11–28.
  • Bóg wypełni swą obietnicę daną Abrahamowi – Mich. 7, 18–20; Mar. 12, 26–27; Mat. 8, 11; Hebr. 11.
  • Obietnice dane Abrahamowi stały się nadzieją narodu Izraela i stanowią także podstawę naszej nadziei – Gal. 3, 26–29; Łuk. 1, 54–55; 72–75.
  • Żoną Abrahama była Sara. Abraham miał dwóch synów. Pierwszy – z niewolnicy Sary, Hagar, został nazwany Ismael – zob. wyjaśnienie w Gal. 4, 22–26. Drugi – z Sary, został nazwany Izaak, dziecko obietnicy. Abrahamowi polecono złożyć w ofierze Izaaka – typ Chrystusa – Hebr. 11, 17–19.
  1. Obietnice dane Abrahamowi

zostały powtórzone Izaakowi – I Mojż. 26, 3–4; Ps. 105, 9–11. Żoną Izaaka była Rebeka – I Mojż. 24. Synowie Izaaka to Ezaw i Jakub – I Mojż. 25, 20–28. Starszy służył młodszemu – tak zdecydował Bóg, a nie człowiek. Izaak błogosławi Jakuba – I Mojż. 27, 26–29.

Pytania kontrolne

  1. Kim byli dwaj pierwsi synowie Adama i Ewy?
  2. Dlaczego ofiara Abla została przyjęta, a Kaina nie?
  3. W jaki sposób ziemia stała się niegodziwa?
  4. Dlaczego Bóg żałował, że stworzył człowieka?
  5. Kogo uratował Bóg za prawość?
  6. W jaki sposób została zgładzona ludzkość?
  7. W jaki sposób uratowany został Noe? Czego to jest symbolem?
  8. Czym było Przymierze, jaki znak został dany Noemu?
  9. Ile osób zostało uratowanych? Podaj imiona synów Noego.
  10. Co zrobili ludzie po potopie?
  11. Jak Bóg ukarał ludzi?
  12. Kogo później wybrał Bóg jako swego szczególnego sługę?
  13. Jakie obietnice dał Bóg Abrahamowi? Jak zostały one potwierdzone?
  14. Kto jest owym szczególnym, obiecanym potomkiem (nasieniem)?
  15. Kto stanowi „niezliczone potomstwo”?
  16. Jak Abraham zdoła odziedziczyć ziemię obiecaną, skoro obecnie nie żyje?
  17. Jakim słowem określa się w Nowym Testamencie te obietnice?
  18. Czy jest to ta sama ewangelia, która była głoszona przez Chrystusa?
  19. Co oznacza słowo „ewangelia”?
  20. Czy owe obietnice dotyczą tylko Żydów?
  21. Jakich wspaniałych przykładów dostarcza nam życie Abrahama?
  22. W jaki sposób owe obietnice dotyczą także nas?
  23. Czy te obietnice są potwierdzone w innych księgach Pisma?
  24. Kto był żoną Abrahama?
  25. W jaki sposób Izaak stał się typem Chrystusa?
  26. W jaki sposób Ismael i Izaak reprezentują Stare i Nowe Przymierze?
  27. Czy obietnice dane Abrahamowi zostały powtórzone Izaakowi?
  28. Jak miała na imię żona Izaaka?
  29. Jakie były imiona dzieci Izaaka?
  30. Który z synów Izaaka był starszy?
  31. Kogo wybrał Bóg? Jaka płynie dla nas stąd nauka?