„Ty jesteś Piotr …”

„A ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go. I dam ci klucze Królestwa Niebios, i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie” Mat.16;18-19
Na podstawie: „WRESTED SCRIPTURES” R. ABEL

PROBLEM
Interpretacja Kościoła Rzymsko – Katolickiego jest następująca :
1. Chrystus wyznaczył apostoła Piotra, aby był pierwszym z apostołów i stał się widoczną Głową całego Kościoła. Dokonał tego osobiście nadając mu przywilej prymatu nad innymi. Zgodnie z poleceniem Chrystusa, od tego czasu, Piotr będzie miał swoich następców, którzy sprawować będą władzę nad całym Kościołem. Następcami Piotra są biskupi Rzymu.
2. Jeśli ktokolwiek uważa, że apostoł Piotr nie został ustanowiony przez Chrystusa zwierzchnikiem wszystkich apostołów i widzialną Głową całego Kościoła lub że otrzymał swój prymat jedynie honorowo, zostaje obłożony klątwą.
3. Sumując, można przyjąć, że stanowisko Kościoła Rzymsko – Katolickiego jest następujące: Chrystus powierzył całkowitą duchową władzę w Kościele Piotrowi, Piotr z kolei przekazał ją swoim następcom – biskupom Rzymu. Dlatego papież zawsze miał i mieć będzie prawo do sprawowania władzy nad chrześcijaństwem.

WYJAŚNIENIE
1. Skałą, na której oparty jest Kościół nie jest Piotr, lecz Chrystus, wyznanie Piotra brzmi: „Tyś jest Chrystus” (Mat. 16:16). Podajemy następujący dowód:
a) W następujących wersach: Mat.21:42; Dz.4:11; 1Kor.10:4; Ef.2:20; 1P.2:6-8 wyraźnie czytamy, że Chrystus jest Skałą. Paweł mówi: „Albowiem fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus” (1Kor.3:11). Przyjęcie, że Piotr jest fundamentem zaprzecza temu, co podaje ten tekst.
b) Kościół Rzymsko – Katolicki kładzie duży nacisk na to, że w Ewangelii Jana 1:42 podaje się, iż Jezus nadał imię „Skała” (tj. z greckiego Petros) Szymonowi. Jednak w Mat. 16:18 czytamy: „… ty jesteś Piotr (w oryginale – Petros) i na tej opoce (w oryginale – petra) zbuduję Kościół mój”. Użyto tutaj dwóch różnych greckich słów, które mają różne znaczenia: petros (r. męski) – okruch skalny, oderwany kamień; petra (r. żeński) – stabilna skała, opoka. Jasnym jest, że chodzi tutaj o ukazanie różnicy pomiędzy Piotrem i Chrystusem-opoką, inaczej powtórzono by słowo „petros”. „Petros” ukazuje więc niepewność Piotra (np. Mat.16:22-23), podczas gdy „petra” sugeruje niewzruszony, jak opoka, charakter Chrystusa. Wyznanie Piotra: „Tyś jest Chrystus” – wyraźnie wskazuje na prawdziwą i jedyną opokę Kościoła (czytaj kontekst wypowiedzi).
2. „Klucze” przekazane Piotrowi (patrz: Mat.16:19) nie dawały mu władzy, której by nie posiadali również i inni apostołowie – Mat.18:18 (por. w.1); J.20:22,23. Oto krótkie wyjaśnienie dotyczące Mat.16;19:
a) „Klucze Królestwa” (Łk.11:52 por. Mat.23:13) – Piotr skorzystał z nich, głosząc dobrą nowinę Żydom w dniu Zielonych Świąt (Dz.2), domowi Korneliusza (Dz.14:27 por. Dz.10) i poganom (Dz.11:18).
b) „Cokolwiek zwiążesz” – przykład Ananiasza i Safiry (Dz.5), potępienie wypowiedziane przez Pawła „na ziemi” natychmiast zostało poparte „w niebie”.
c) „Cokolwiek rozwiążesz” – np. sparaliżowany Eneasz w Lyddzie (Dz.9:32-35); Piotr powiedział: „uzdrawia cię Jezus Chrystus” (w.34), Jezus w niebie „rozwiązał” więzy choroby paralityka. Zobacz również: Dz.5:12-16.
d) „Bramy piekielne” – to grób (Iz.38:10,17,18, Ps.9;14). Kościół Chrystusa zwycięży śmierć i grób [ gr. hades] (1 Kor.15:53-55).
3. Piotr nie otrzymał od Jezusa „absolutnej władzy”, nie był również osobą nieomylną nawet w sprawach ex catedra, Paweł napisał: „A gdy przyszedł Kefas do Antiochii, przeciwstawiłem mu się otwarcie, bo też okazał się winnym” (Gal. 2:11). Zwróć uwagę na to, co powiedział Chrystus do Piotra w Mat.16:22,23.
4. Nie ma historycznego dowodu na to, że Piotr przekazał komukolwiek swą władzę. Co więcej, nie ma żadnych sugestii w Nowym Testamencie, że Chrystus polecił uczynić to Piotrowi. Z tego powodu musimy uważać „następców” apostoła Piotra za ludzi, którzy sami przypisali sobie władzę, której w rzeczywistości nigdy nie otrzymali od Chrystusa.