Mężczyźni i kobiety różnią się od siebie. Jest to stwierdzenie jest oczywiste dla wszystkich, z wyjątkiem tych, którzy upierają się i z upodobaniem próbują dowieść, że jest inaczej. Kobiety i mężczyźni mają wiele cech wspólnych i są podobni pod względem fizycznym i psychicznym, ale oczywiście ze względu na macierzyństwo – rodzenie dzieci kobiety są inne. Podkreślmy, że mówimy inne, a nie gorsze czy niższe pod jakimś względem. Ta różnica wynika z tego, co wydarzyło się w Edenie. Mężczyzna potrzebował pomocy czy też kogoś, kto by stanowił jego uzupełnienie. To odnosi się to nie tylko do małżeństwa, ale również do wielu innych dziedzin życia.
Bóg ustanowił związek małżeński , by wskazać na swój plan i zobrazować związek pomiędzy Chrystusem i kościołem. Kobieta miała być przyjacielem, pomocą i doradca dla mężczyzny. Premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill powiedział : „Za każdym wielkim mężczyzna stoi wielka kobieta”. Clemmie , jego żona pomagała mu przygotowywać jego wystąpienia. Odnosząc się do gruntu biblijnego jeden z pisarzy stwierdził: „To kobieta opiekowała się swoi małym bratem, który był ukryty w sitowiu. To kobieta przynaglała swojego ojca, aby dotrzymał swoich ślubów, mimo iż jej własne życie mogło być poświęcone. To kobieta wypowiedziała te piękne słowa; „wszystko jest dobrze’, kiedy przyszła, by błagać proroka, by przywrócił do życia jej zmarłego jedynego syna. To kobieta towarzyszyła swojej teściowej we wszystkich trudach i biedzie. To kobieta oddała swój ostatni grosz w ofierze. To kobieta obmyła stopy naszego Zbawiciela swoimi łzami i wytarła je swoimi włosami. To kobieta powiedziała „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł”. To kobieta stała u stóp krzyża. To kobieta pierwsza udała się do grobu Chrystusa. To kobiecie nasz Pan pokazał się i dał się poznać po swoim zmartwychwstaniu. To nie kobieta zdradziła naszego Pana i Mistrza.” Jedną z kobiet, o których była tu mowa jest oczywiście Rut Moabitka, kobieta szlachetnego charakteru, którą Boaz określił słowami, które stanowią temat naszego dzisiejszego rozważania jako „dzielną kobietę. Czytamy w księdze Rut 3.11 „Nie kłopocz się teraz, córko moja, uczynię dla ciebie, cokolwiek sobie życzysz, wie bowiem całe miasto, żeś dzielna kobieta.” [Biblia Warszawska, Rt 3.11]
Jest wiele innych przykładów, które mogłyby być tu przytoczone. To, co uczyniły te wszystkie kobiety na pewno nie było czymś mało znaczącym, nieważnym. Rola, jaką odgrywają kobiety nie jest mniej istotna od tej , którą odgrywają mężczyźni. Możemy wspomnieć o królowej Elżbiecie I pod Tilbury , kiedy zbliżała się hiszpańska Armada. Powiedziała wówczas : „Chociaż mam ciało słabej kobiety, to serce mam jak król.” Tak więc rola kobiety nie jest mniejsza od mężczyzny z wyjątkiem spraw związanych z życiem w wierze odnoszących się do publicznej modlitwy czy publicznego zabierania głosu w zborze. Paweł powiedział: „Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie. A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy. [Biblia Warszawska, Gal 3.27-29]
Celem i planem Bożym jest to, aby wszystkie narody były błogosławione w Chrystusie. Możemy to zobaczyć w obrazie związku – małżeństwa Chrystusa i kościoła, który jest jego oblubienicą. Dotyczy to również tych , którzy nie są w związku małżeńskim. W księdze Przysłów znajduje się fragment , który odnosi się do dzielnej, bogobojnej kobiety, od której wszyscy z nas , bracia i siostry, możemy się uczyć – jak wzrastać w wierze, miłości, miłosierdziu i wytrwałej pracy w służbie Bogu oraz naszym braciom i siostrom.
Odnosząc się do oblubienicy, księga ta mówi o dzielnej kobiecie, takiej, która będzie częścią tego związku. Przeczytajmy z księgi Przysłów 31.10-31
Ten fragment to wiersz akrostych autorstwa króla Lemuela, który dzieli się radą, jaką dała mu matka. Akrostych to rodzaj wiersza, w którym poszczególne wersy zaczynają się od kolejnych liter alfabetu. Tak też napisany jest ten fragment w języku hebrajskim. To mogła być ułatwienie przy opanowaniu pamięciowym tego tekstu. W oryginale składa się on z 22 linijek, z których każda zaczyna się od liter w porządku alfabetycznym.
Nie wiemy nic pewnego na temat Lemuela, o którym czytamy na początku rozdz. 31. Imię to mogło być użyte w odniesieniu do Salomona. W takim przypadku matka, o której tu mowa to byłaby Batszeba. Imię Lemuel oznacza „należący do Boga”. Niektóre tłumaczenia zawierają stwierdzeni, że Lemuel był „królem Massy”. Wiemy z księgi Rodzaju 25.14, że Massa był jednym z potomków Ismaela oraz przywódcą jednego z rodów Izmailitów. Niektórzy uczeni twierdzą, że słowa „massa” jest zwykłym rzeczownikiem, który znacz tyle co „wyrocznia” i że nie jest nazwą własną czy imieniem. Możliwe jest, że Izraelici zaczerpnęli z niektórych przypowieści Lemuela, króla Massy, i używali ich jako część swojej literatury służącej do pouczania i przekazywania mądrości. Inni uczeni sądzą, iż wersy 10-31 rozdziału 31 księgi Przysłów są lekcją, pouczeniem, które matka dała Lemuelowi, inni utrzymują, iż stanowią one zupełnie odrębny ustęp. Moglibyśmy długo się nad tym zastanawiać i nie dojść do żadnego ostatecznego wniosku, więc większym dla nas pożytkiem będzie, jeśli skupimy się treści, a nie na spekulacjach dotyczących autorstwa. Oczywiście ostatecznym autorem tych słów jest Bóg i w tym sensie nie jest istotne, który z ludzi (fizycznie) je zapisał.
Omawiany fragment opisuje kobietę godna zaufania i poważnie traktująca swoje obowiązki. Używając określenia nowotestamentowego, pracuje ona wkładając swoje serce tak, jakby pracowała dla Pana. Jest roztropna, gospodarna, mądrze rozporządza czasem, pracuje ciężko dla swojej rodzinny, a także i innych poza swoim domem. Jest dobrze zorganizowana, roztropnie wykorzystuje pieniądze , nie boi się wykorzystywać swojego dobrego wyczucia biznesowego dla dobrobytu swojej rodziny i szerszej społeczności. Potrafi zadbać o siebie po to, aby lepiej zająć tymi, którzy są w potrzebie. Stara się o zdrowe jedzenie dla swojej rodziny. Jest gościnna i troszczy się o tych, którzy mają problemy. Cechuje ją zarówno poczucie własnej wartości jak i pokora. Dba o swój wygląd, ale wie, że największą chwałą dla kobiety jest bojaźń Boża. Jej ubranie opisane jest następująco „jej szata jest z purpury i bisioru. [Biblia Warszawska, Przyp. 31.22], czy też bliższe oryginałowi „płótno subtelne” (BG) (ang. fine linen delikatne płótno lniane), a to jak wiemy z Objawienia 19.14 (czysty biały bisior) jest szata, w którą odziani są święci.
W całej księdze Przysłów była mowa o kobiecie , która uosabiała Mądrość, a ten ostatni rozdział pokazuje nam czym jest mądrość wprowadzona w czyn. Wartość takiej kobiety „przewyższa perły” i „serce małżonka ufa jej”. [Biblia Warszawska, Prz 31.10-11] Robi wiele dobrych rzeczy, daje z siebie wszystko, jednak nie szuka chwały we wdzięku i urodzie lecz żyje w bojaźni Bożej i nią się chlubi. Jeśli taka jest, to będzie ona wśród tych, którzy są oblubienicą Chrystusa. Jest to tajemnica, ponieważ oblubienica obejmuje mężczyzn i kobiety, tak więc rola kobiety jest taka sama jak mężczyzny; (z wyjątkiem zabierania głosu w zgromadzeniu, publicznej modlitwy i przywództwa w zborze). Wyjaśnia to apostoł Paweł w liście do Efezjan 5.22-33.
Adam został stworzony na obraz Boga, ale kobieta na obraz mężczyzny, ale wciąż na obraz Boga. Taki jest porządek Boży, kolejność: najpierw mężczyzna, potem kobieta. Mężczyzna reprezentuje Chrystusa i nie potrzebuje nakrywać swojej głowy, gdyż Chrystus nie zgrzeszył. Kobieta reprezentuje kościół , ta dzielna kobieta, i potrzebuje zakrycia ze względu na grzech, okrycia, które dał Chrystus. W tym sensie kobieta podlega swojemu mężowi jako głowie. Mężczyźni i kobiety stanowią jedno w Chrystusie, który sam był obrazem Boga, chociaż sam Bogiem nie jest. Jak Paweł powiedział w 1 Kor. 11, najpierw Bóg, potem Chrystus, potem mężczyzna reprezentujący Chrystusa, potem kobieta reprezentująca kościół, eklezję. Taki jest Boży porządek i musimy go zaakceptować, i dlatego też to kobiety nakrywają głowy przy łamaniu chleba , a nie mężczyźni. Podobnie mężczyźni powinni akceptować ważną rolę kobiety, ponieważ pochodzi ona od Boga.
Teraz przyjrzyjmy się kilku przykładom szlachetnej wiary i służby kobiet, które okazywały bojaźń Bożą. Zobaczymy wówczas, że mimo różnic jakie istnieją między mężczyznami i kobietami wszyscy stanowimy jedno w Chrystusie Jezusie, gdy chodzi o wierną służbę. Paweł powiedział: „Albowiem jak kobieta jest z mężczyzny, tak też mężczyzna przez kobietę, a wszystko jest z Boga.” [Biblia Warszawska, 1kor 11.12] Wszyscy zmierzamy do Królestwa Bożego.
Jest wiele kobiet, o których moglibyśmy wspomnieć rozważając cech dzielnej kobiety, ale wybrałem tylko trzy. Pierwszym przykładem jest Abigail. Okazała ona swoją wiarę, gdy Dawid i jego wyjęci spod prawa wojownicy pomogli jej zamożnemu mężowi, Nabalowi, chroniąc jego ziemię przed rabusiami. W zamian za to Dawid i jego ludzie liczyli na zaopatrzenie. Taki rodzaj pomocy nie był czymś wyjątkowym. Ludzie tacy jak Nabal odnosili korzyść, gdyż ich stada i pasterze byli chronieni przed zagrożeniem na pustyni. W zamian za to Dawid mógł oczekiwać niewielkiego rewanżu w postaci jedzenia. Nabal był jednak skąpym człowiekiem, który odmawiał oddania czegokolwiek z tego, co posiadał. Sądził, że wszystko, co ma należy do niego i nie uważał, że to Bogu należą się dzięki za majątek, który posiadał. Nie dał więc niczego Dawidowi i jego ludziom. To spowodowało, że Dawid i jego wojownicy zdecydowali zabić wszystkich ludzi Nabala. Ale Nabal miał piękną rozsądną żonę, można powiedzieć, że była ona przykładem kobiety opisanej w Przypowieściach 31. Sługa Nabala opowiedział jej o groźbie Dawida, a ona przedsięwzięła mądre i konstruktywne kroki. Wiedziała, jak okropnym człowiekiem jest jej mąż. Przygotowała jedzenie dla Dawida i jego ludzi. Wydaje się, że dużo wiedziała o Dawidzie. Potem następuje jeden z najpiękniejszych fragmentów w Piśmie. Otwórzmy 1 Samuela 25.23-33 i przeczytajmy. Abigail spotkała się z Dawidem , który był wciąż rozgniewany i rozszerzała / rozpowszechniała / spodziewała się potencjalne niebezpiecznej sytuacji. W ten sposób dobra kobieta może wpłynąć na mężczyznę. Nie chciała wywyższać się czy dać nauczkę mężowi; wybrała pokorę i odwołała się do szlachetnej strony jego charakteru. My, podobnie jak Dawid, możemy się od niej uczyć. Widzimy tu echo słów z 1 Koryntian 11. Była poddana mężczyźnie, przyszłemu królowi, znając swoją pozycję okazała pokorę. Dawid podziękował Bogu za jej mądrość, która powstrzymała go od przelewu krwi i zemsty. Zdał sobie sprawę, że mylił się. Przyjął tę kobietę, zaakceptował ja i ostatecznie poślubił ją, a ona urodziła mu syna. Czytamy w 1 Kronik 3.1 „A oto synowie Dawida, którzy urodzili mu się w Hebronie: pierworodny Amnon z Achinoam, Jezreelitki, drugi Daniel z Abigail, Karmelitki”. Jakiż wspaniały przykład wiary i odwagi do naśladowania dla nas. Tak więc nie tylko mężczyźni mogą być wzorem i przykładem.
Kolejnym przykładem kobiety godnej uwagi jest ta, która pojawiła się później w życiu Dawida jest Batszeba. Podobnie jak Abigail była piękna z wyglądu i z charakteru. Niektórzy komentatorzy biblijni niesłusznie uznają ją za kobietę, która skorzystała ze sposobności, aby polepszyć swoje życie u boku króla Dawida i pozbyć się swojego męża Uriasza Hetyty, którego nie kochała. Ale słowa proroka Natana skierowane do Dawida sugerują coś innego. Czytamy w 2 Samuela 12.3 „Ubogi zaś nie miał nic oprócz jednej małej owieczki, Którą nabył. I żywił ją, a ona wyrosła u niego Razem z jego dziećmi. Z chleba jego jadała, z kubka jego piła, Na łonie jego sypiała i była mu jak córka.” Jest to przypowieść i wiemy, że przypowieści nie zawsze są dosłowne, ale wydaje się, że ta wskazuje raczej na dobrą relację pomiędzy Uriaszem a Batszebą. Nie ma żadnych słów w Piśmie, które mówiłyby coś złego na temat Batszeby. W Przypowieściach 4.3 czytamy słowa Salomona: „ Gdy jeszcze byłem synem u mojego ojca, jako miły jedynak pod opieką mojej matki”. Słowa te zdają się mówić, że Salomon uważał, iż Batszeba dobrze go wychowała go według nauki Prawa i Proroków. Dawid kochał Batszebę. Nie stało bysie tak , gdyby jej wartości były odmienne od tych, które on uznawał. Kiedy dziecko z ich grzesznego związku zmarło, czytamy, że Dawid pocieszał swoją żonę, że nie było więc wątpliwości , iż byli oni bardzo bliscy sobie w tamtym czasie. 2 Samuela 12.24 mówi nam: „Następnie Dawid pocieszał Batszebę, swoją żonę, przybył do niej i obcował z nią. Potem ona urodziła syna, któremu nadał imię Salomon. A Pan go miłował.” Wierzę, że te słowa nie znalazły się tu przypadkowo, a szczególnie istotne jest to, że Batszeba wymieniona jest w genealogii Chrystusa, w ewangelii Mateusza 1.6. Tak więc była ona dzielną kobietą. Pomimo tego, jak doszło do związku Dawida i Batszeby, nie została ona potępiona. Tylko Dawid został potępiony za ten czyn. Izraelitom nakazano w Prawie, aby nie byli wścibscy i aby szanowali prywatność innych. Kiedy Batszeba kąpała się na tarasie, Dawid powinien się był odwrócić. Miał przecież inne kobiety. Lecz kiedy Batszeba została wezwana przed oblicze króla, nie mogła odmówić. Słowo króla było ostateczne, ale my wiemy, że to wszystko działo się pochodziło według plany Bożego. Bóg realizował swój cel. Kiedy Dawid się zestarzał, Batszeba zademonstrowała swoja wiarę. W 1 Królewskiej 1.28 Dawid wzywa Batszebę, aby potwierdzić obietnicę, że Salomon będzie rządził Izraelem jako król. Batszeba przyjęła to z radością. Dlatego też kiedy Adoniasz, syn Dawida i Chaggity, poprosił, by mógł poślubić jedną z konkubin Dawida, Batszeba przejrzała jego plan. Poszła i powiedziała o tym Salomonowi, wiedząc, jaka będzie jego odpowiedź: śmierć Adoniasza. Nie musiała tego robić, ale zrobiła. Zwyczajem bowiem było, iż nowy król dziedziczył żony i konkubiny poprzedniego króla i gdyby Adoniasz otrzymał jedną z konkubin Dawida za żonę, mógłby rościć sobie prawo do tronu. Jednak to Salomon został wybrany przez Boga, Batszeba wiedziała o tym, gdyż Dawid powiedział jej o Bożym wyborze. Wszystko więc wskazuje i potwierdza to, że Batszeba była kobieta wiary , była lojalna wobec swojego męża Dawida i wobec Bożych obietnic i tak było aż do końca.
Te dwie kobiety, o których wspomnieliśmy stanowią przykład , jaki siostry powinny się starać naśladować. W 1 liście Piotra 3.3-4 czytamy: „Ozdobą waszą niech nie będzie to, co zewnętrzne, trefienie włosów, złote klejnoty lub strojne szaty, lecz ukryty wewnętrzny człowiek z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha, który jedynie ma wartość przed Bogiem. Ostatnie zdanie stanowi wzór postępowania dla nas wszystkich, dla Mężczyzn i kobiet. I chociaż rola mężczyzn jest bardziej wydatna, to widzimy również, jak wspaniałe są postawy kobiet przedstawionych w Biblii.
Przyjrzeliśmy się dwóm przykładom ze Starego Testamentu, teraz przyjrzymy się przykładowi z Nowego Testamentu. Pomyślmy o Pryscylli, żonie Akwili. Czytamy o nich w Dz. Ap 18.1-3: „(1): Potem opuścił Ateny i przyszedł do Koryntu. Tam natknął się na pewnego Żyda, imieniem Akwila, rodem z Pontu, który świeżo przybył z Italii, i na Pryscyllę, żonę jego, dlatego że Klaudiusz zarządził, aby wszyscy Żydzi opuścili Rzym, i zbliżył się do nich; a ponieważ uprawiał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich i pracowali razem; byli bowiem z zawodu wytwórcami namiotów. Tych dwoje ludzi było wierzącymi Żydami, którzy zrozumieli, że nauki Prawa prowadzą do poznania Chrystusa. Kiedy poznali Pawła, nie tylko trudnili się tym samym rzemiosłem , co on , ale byli tej samej myśli odnośnie rzeczy związanych z ewangelią. Czytamy o tym w Dz. Ap. 18.24-28: (24): A do Efezu przybył pewien Żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, mąż wymowny, biegły w Pismach. (25): Był on obeznany z drogą Pańską, a pałając duchem przemawiał i nauczał wiernie tego, co się odnosi do Jezusa, choć znał tylko chrzest Jana. (26): Ten to począł mówić śmiało w synagodze. A gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zajęli się nim i wyłożyli mu dokładniej drogę Bożą. (27): Gdy zaś zapragnął przenieść się do Achai, bracia zachęcili go i napisali do uczniów, aby go przyjęli; gdy tam przybył, pomagał wielce tym, którzy dzięki łasce uwierzyli, (28): albowiem skutecznie zwalczał Żydów publicznie, wykazując z Pism, że Jezus jest Chrystusem.
Tak więc Akwila i Pryscylla znali drogę Pańską doskonale, np. wiedzieli, jak jest różnica między chrztem Janowym a chrztem w Chrystusie. Jest tu lekcja dla nas. Ludzie, którzy dzielą te same przekonania odczuwają radość z przebywania ze sobą tak często, jak to tylko możliwe. Kolejna lekcja z przykładu Akwili i Pryscylli jest to, że pracowali oni wspólnie, jako drużyna. Pryscylla była pomocą dla Akwili, tak jak uczono od początku( Adam i Ewa). Tak jak Akwila, jego żona była też robotnikiem. Pracowali z Pawłem głosząc Ewangelię i apostoł odnosi się do obojga w Rzymian 16.3 jako do „współpracowników moich w Chrystusie Jezusie”. Ich dom bez wątpienia był prowadzony prze Pryscyllę w Prawdzie i był gościnny, dla tych którzy tam zawitali. Udali oni do Efezu i Koryntu i zawsze byli dobrze odbierani. 1 Kor. 16.19 mówi: „Pozdrawiają was zbory azjatyckie. Pozdrawia was w Panu serdecznie Akwila i Pryscylla ze zborem, który jest w ich domu. Byli oddani Ewangelii i to, że człowiek taki, jak Paweł chwalił ich mówi już samo za siebie.
Próbowaliśmy pokazać, że nawet jeśli kobieta jest partnerką mężczyzny, to jej rola jest zasadnicza, a dzielna kobieta opisana w księdze Przypowieści przynosi korzyść wszystkim, z którymi ma kontakt. Musi to odbywać się w sposób, jaki Bóg ustanowił w 1 Kor. 11. Mężczyźni powinni szanować rolę i pozycję kobiet – sióstr, ponieważ została ona określona przez Boga.
Jest jednak jeden mąż, który stoi ponad wszystkimi innymi postaciami biblijnymi, ponad wszystkimi mężczyznami i kobietami. To Jezus z Nazaretu, zrodzony z kobiety, która widziała dzieła i boleść swojego syna i która rozważała w swoim sercu wszystko, co on uczynił oraz znaczenie jego dzieła. Maria musiała mieć wielki wpływ na życie Jezusa, to mówi nam, jaką rolę odgrywa matka w rodzinie i jaka silę ma to, czego uczy. Apostoł Paweł mówi w liście do Koryntian: „(3): A chcę, abyście wiedzieli, że głową każdego męża jest Chrystus, a głową żony mąż, a głową Chrystusa Bóg. (12): Albowiem jak kobieta jest z mężczyzny, tak też mężczyzna przez kobietę, a wszystko jest z Boga. [1 Kor 11.3;12] Tak to powinno wyglądać i tak jest. I właśnie dlatego powinniśmy wszyscy pracować dla tego który ukochał nas i obmył nasze grzechy w swojej krwi, byśmy mogli odziedziczyć życie wieczne, kiedy oblubienica i oblubieniec staną się jednym.
Phil Dunn – Birch