Bóg Biblii

Znaczenie właściwego rozumienia tego, kim jest Bóg, podkreślił Jezus Chrystus w słowach: „A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś (J. 17,3).
Biblijna nauka o Bogu jest zarówno jasna, jak i prosta. Biblia mówi, że Bóg jest stwórcą wszystkiego, co istnieje, i że jest jedną osobą, nie zaś trzema:
„Bo tak mówi Pan, stwórca niebios – On jest Bogiem – który stworzył ziemię i uczynił ja, utwierdził ją, a nie stworzył aby była pustkowiem, lecz na mieszkanie ją stworzył; Ja jestem Pan, a nie ma innego” (Iz. 45,18).
„Słuchaj, Izraelu! Pan jest Bogiem naszym, Pan jedynie!” (5Moj. 6,4, Mk. 12,29).
„Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy” (1Kor. 8,6).
„Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i ze wszystkimi (Ef. 4,6).
„Oprócz mnie nie ma Boga” (Iz. 44,6).

Biblia mówi również, że Bóg mieszka w niebie – w nieznanym nam bliżej miejscu:
„… mieszkasz w niebie” (Ps. 123,1)
„Tak, wysłuchaj w miejscu, gdzie przebywasz, w niebie, a wysłuchując, racz odpuścić!” (1Kr. 8,30).
„Ojcze nasz, który jesteś w niebie (modlitwa Pańska) (Mat. 6,9).
„Bóg jest w niebie, a ty na ziemi” (Kazn. 5,1).
„[Pan] wejrzał ze swojej świętej wysokości. Pan spojrzał z nieba na ziemię …” (Ps. 102,20).

Biblia mówi ponad to, że Bóg mieszka w niedostępnej światłości:
„Jedyny, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może; jemu niech będzie cześć i moc wieczna. Amen” (1Tym. 6,16).
„Przyodziewasz się światłością jak szatą, niebiosa rozciągasz jak kobierzec” (Ps. 104,2).
„Pan jest wywyższony nad wszystkie narody, chwała jego sięga nad niebiosa” (Ps. 113,4).

Bóg ma postać, na podobieństwo której został stworzony człowiek:
„[Językiem] wysławiamy Pana i Ojca i nim przeklinamy ludzi stworzonych na podobieństwo Boże” (Jak. 3,9).
„Mężczyzna … jest obrazem i odbiciem chwały Bożej (1Kor. 11,7).

Mimo tego, że Bóg przebywa w niebie, Jego niewidzialna energia, czy mówiąc inaczej: Jego duch, który zeń emituje, napełnia wszechświat, tak że Bóg jest obecny w każdym miejscu:
„Dokąd ujdę przed duchem twoim? I dokąd przed obliczem twoim ucieknę?” (Ps. 139,7 zob. też 139,2-12).
„Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha i odnawiasz oblicze ziemi” (Ps. 104,30 BT).
„Czy zdoła się kto ukryć w kryjówkach, abym Ja go nie widział? -mówi Pan. Czy to nie Ja wypełniam niebo i ziemię? – mówi Pan” (Jer. 23,24).
„Oczy Pana są na każdym miejscu i śledzą dobrych i złych” (Przyp. 15,3).

Biblia mówi także, że istnieją stworzenia zwane aniołami, które mają tę samą naturę, co Bóg, i że są one narzędziami Bożej mądrości i mocy. Są one sługami Boga, które wypełniają Boże polecenia, pełniąc wolę Boga na ziemi i w niebie:
„Który Anioły swoje czyni duchami (gr. pneumata)” (Hbr. 1,7 BG)
„Błogosławcie Panu, aniołowie jego, potężni siłą, wykonujący słowo jego, aby słuchano głosu słowa jego! Błogosławcie Panu wszystkie zastępy jego, słudzy jego, pełniący wolę jego!” (Ps. 103,20-21).

Choć te nauki zostały w jasny sposób wyłożone w Biblii, zniekształcono je przez dogmat zakładający istnienie Trójcy Świętej – tworu, o którym Biblia nie wspomina ani jednym słowem. Dogmat Trójcy Świętej utrzymuje, iż Bóg istnieje jako: Bóg Ojciec, Bóg Syn i Bóg Duch Święty – trzy osoby w jednej i jedna osoba w trzech, trzej jako jeden Bóg, współwieczni, równi sobie, a jednak nie trzej Bogowie, ale jeden Bóg.
W przeciwieństwie do tego, Biblia uczy, że Ojciec jest jednym, najwyższym Bogiem, że Jezus Chrystus jest Synem Boga (a to nie to samo co „Syn Bóg” – termin, który nigdy nie pojawia się w Biblii), i że Duch Święty nie jest osobą, ale mocą, jakkolwiek niekiedy w języku metaforycznym jest to moc personifikowana (w podobny sposób, co mądrość – por. Przyp. 9).

Zobaczmy, co Jezusie, Synu Boga, mówią następujące wersety Biblii:
„A Maria [matka Jezusa] rzekła do anioła: Jak się to stanie, skoro nie znam męża? I odpowiadając anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym” (Łk. 1,34-35)
„Lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowi” (Gal. 4,4).

Jezus narodził się nie z woli mężczyzny, ale przez moc Ducha Świętego oddziałującego na dziewiczą Marię. W ten sposób, mając za matkę kobietę, Jezus jest Synem Boga i również Synem Człowieczym. Nie mógł być an9 współwiecznym ani równy Bogu, ponieważ życie Jezusa , jego siła i autorytet wywodziły się właśnie od Ojca. Wielokrotnie – co możemy zauważyć czytając poniższe wersety – powiedział to sam Jezus:
„Czy nie wierzysz, że jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słowa, które do was mówię, nie od siebie mówię, ale Ojciec, który jest we mnie, wykonuje dzieła swoje” (J. 14,10).
„Nie mogę sam z siebie nic uczynić … staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego, który mnie posłał” (J. 5,30).
„Idę do Ojca, bo Ojciec większy jest niż Ja” (J. 14,28).
„Na to odpowiedział im Jezus, mówiąc: Nauka moja nie jest moją, lecz tego , który mnie posłał (J. 7,16).

A zatem Bóg, tak jak Go przedstawia Biblia, jest stwórcą, ojcem i osobą – wszchobecną i wszechmogącą przez swego ducha, mieszkającą w określonym miejscu pełną chwały Istotą, którą możemy kochać i czcić, o której możemy rozmyślać, i której możemy ufać. Jezus natomiast jest Synem Boga, poczętym przez Ducha Świętego i wywyższonym przez Ojca, który posadził go po swojej prawicy i uczynił pośrednikiem między sobą a ludźmi.